Stef Blok bij Giti op bezoek | Column wijkvrijwilliger Trudeke Sillevis Smitt

Ik heb Giti een paar weken niet gezien, want ik zit in Kenia. Mijn man is daar een groot deel van de tijd voor zijn werk, dus ik ga regelmatig die kant op.

Ik heb Giti even niet gezien, maar uit mijn gedachten is ze niet. We wisselen af en toe een berichtje uit, ik stuurde haar een filmpje van een Keniaanse bruiloft. Maar ik denk nog meer aan Giti na de uitspraken van onze minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok.

Hoe kan hij toch denken dat het onmogelijk is verbindingen aan te gaan met andere culturen? Wat is die ‘overzichtelijke groep’ met wie het dan wél lukt om te jagen of een dorpje te onderhouden? Ik heb op verschillende plaatsen gewoond, van Amsterdam-West tot aan Nairobi, maar mijn minst vreedzame stek was een oer-Hollands dorpje tussen Alkmaar en Purmerend. Daar woedden vetes tussen families die er al sinds mensenheugenis gevestigd waren. En wat te denken van echtelijke ruzies? Kleiner dan een huwelijk kun je je groepje toch niet maken. Vreedzaam samenleven is een kunst, jazeker – maar dat geldt voor alle soorten relaties.

Jasper Kuipers, de adjunct-directeur van VluchtelingenWerk Nederland, praatte erover bij Jinek. Hij nodigde minister Blok uit om eens mee te lopen, een dagje vrijwilligerswerk te doen. Stel je voor dat minister Blok mijn rol tijdelijk zou overnemen, als ik weer een keer in Nairobi verblijf (waar overigens talloze etnische groepen vreedzaam samenleven). Giti zou hem bij de deur van haar appartement opwachten en hartelijk welkom heten. Ze zouden koffie drinken, met veel lekkers erbij, en ze zouden vast een wandeling maken door Nieuw-West. Misschien zou het minister Blok opvallen dat niemand zich aan elkaar lijkt te storen, in winkelcentrum Osdorp. Desgevraagd zou Giti de miniser wat kunnen vertellen over de politiek in Iran. En waarschijnlijk zou ze hem uitnodigen een hapje mee te eten – de ene keer is dat een Perzisch gerecht met witte rijst, de andere keer zijn het kroketten met brood.

Een heleboel zou helemaal niet zo anders zijn als in welke andere doorzonwoning dan ook. Maar meneer Blok, als het toch even vreemd voelt, als er bij Giti toch iets anders is dan bij u thuis: kijk naar haar gezicht. Als je iemand in de ogen kijkt zie je menselijke gevoelens, en die zijn universeel. U hoeft het van mij niet aan te nemen, u kunt het zelf zien in Giti’s ogen: de vreemde, die bestaat niet.

Ook vrijwilliger worden?

• Zoek vrijwilligersvacatures bij jou in de buurt >>