Meer nieuwsberichten
- woensdag 3 maart 2021
Vernietigend oordeel over schrappen boetes IND
- donderdag 25 februari 2021
Maak geen verschil met je stem!
- dinsdag 9 februari 2021
Doorbraak: mogelijk toch Nederlands paspoort voor 'pardonners'
Persoonlijk verhaal
Steun ons
Zeg het met een plaatje | Column taalcoach Irene Wing Easton

Al jaren volg ik het nieuws over Syrië. Sinds ik bij Alzina over de vloer kom en weet dat haar gezin uit Aleppo afkomstig is, boren de berichten over die stad zich als een kurkentrekker door mijn hart.
Een leven voor- en na de oorlog
Op een middag ben ik bij haar thuis en nemen we het onderwerp 'trouwen' onder de loep. Als Alzina me vertelt hoe een trouwerij in Syrië er aan toe gaat, wil ze me als voorbeeld een foto van de bruiloft van haar neef laten zien. Ze pakt haar mobieltje, opent haar foto-document en begint te scrollen. Haar leven in Syrië flitst voorbij. Ik realiseer me dat dit mobieltje in haar hand álles is wat ze over heeft van haar verleden. Ik denk aan mijn foto-albums, ingelijste foto’s aan de wand en aan de vele foto’s in mijn computer. In het huis van Alzina is geen één computer te vinden, laat staan een foto-album.
Die ene foto
Dan heeft Alzina gevonden wat ze wil laten zien. Een stralend bruidspaar waarvan bij de bruid de handen versierd zijn met henna. 'Wat prachtig!', roep ik enthousiast. Alzina kijkt blij, swiped de ene feestelijke foto na de andere tevoorschijn. Dan stokt haar vinger. De glimlach op haar gezicht maakt plaats voor een scheut van verdriet. Ik kijk van haar gezicht naar de foto. Er staat een groepje mensen op. Ze staan geposeerd, proberen opgewekt te kijken maar dat is niet helemaal gelukt. 'Mijn familie, laatste keer.' Alzina hoeft niks meer te zeggen, ik begrijp zo ook wel dat ze hen heeft moeten achterlaten.
Universele taal
De volgende dag regent het nieuwsberichten over de verergerde situatie in de belegerde stad Aleppo. Bijna elk uur is er nieuws. De evacuatie gaat door, gaat niet door, ambulances worden beschoten, bussen kunnen toch vertrekken, maar de zorgen blijven want wat gaat er nu gebeuren? Wat voel ik me machteloos. Als ik me al zo voel, hoe moet Alzina zich dan wel niet voelen? Ik kan niets anders doen dan haar een appje sturen. Dit keer even niet in het Nederlands maar in een universele taal. Een plaatje van een kaarsje en een hartje en de naam Aleppo.
Ook vrijwilliger worden?
Gerelateerde artikelen
- Eind goed, al goed | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Eerste keer | Column Irene Wing Easton
- Gedeelde vreugde | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Bibberend naar de supermarkt | Column Irene Wing Easton
- Op een andere manier | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Te mooi om waar te zijn | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Doe de netwerk-dans | Column Irene Wing Easton
- Geen klare maar rare taal | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Dirigent, tekenaar én acteur | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Column taalcoach Irene: Foutje, bedankt?
- De Ontknoping | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Wie is er zwanger? | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Kijk uit voor de cursus | Column taalcoach Irene Wing Easton
- MARGHABA! | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Vergeet mij niet | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Spannende examens | Column Irene Wing Easton
- Wat een lol | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Daar wil ik liever niet over praten | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Buiten het boekje | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Een 'gewone' maandag | Column taalcoach Irene Wing Easton
- Ontmoeting in de bibliotheek I Column taalcoach Irene Wing Easton