Asiel afgewezen

Er zijn allerlei redenen waarom een deel van de asielzoekers ondanks een afgewezen asielaanvraag niet meteen het land verlaat. Veelvoorkomende situaties zijn:

• Asielzoekers die geen recht hebben op asiel maar een leven in de illegaliteit verkiezen boven terugkeer. Bijvoorbeeld door schaamte voor vrienden en familie of in hun thuisland gemaakte schulden om de reis te kunnen afleggen. Of (meestal onterechte) hoop om in de toekomst alsnog een verblijfsvergunning te krijgen.
• Vluchtelingen die onterecht zijn afgewezen en gevaar lopen in hun land van herkomst. Soms is het heel moeilijk om te bewijzen dat je gevaar loopt. Hoe toon je aan dat de taliban naar je op zoek zijn? Of dat je overheid je wil arresteren vanwege een kritisch artikel dat je hebt geschreven? Wie dit niet kan bewijzen loopt het risico tussen wal en schip te vallen: hier blijven mag niet, maar terugkeren is te gevaarlijk.
• Asielzoekers die wel willen terugkeren, maar dat om praktische redenen niet kunnen. Bijvoorbeeld omdat het land van herkomst daar niet aan meewerkt.

Het klinkt zo simpel: wie hier niet mag blijven wordt in het vliegtuig gezet en daarmee is het klaar. In de praktijk kan dit erg ingewikkeld zijn. Om iemand uit te kunnen zetten moet het ontvangende land van herkomst de asielzoeker wel toelaten. Niet alle landen werken mee met gedwongen uitzettingen. Vrijwillige terugkeer is naar veel landen wel mogelijk.

Asielzoekers van wie de asielaanvraag is afgewezen moeten hun toekomstopties opnieuw overwegen. De uitkomst van de asielprocedure is vaak een grote schok. Onze vrijwilligers kunnen helpen een realistisch beeld te krijgen van de overgebleven opties. We geven een realistische inschatting van de kans om alsnog rechtmatig verblijf in Nederland te krijgen, als die er is. En we hebben een netwerk van organisaties in landen van herkomst waarmee we een waardige en zelfstandige terugkeer mogelijk kunnen maken. Aan terugkeer naar een onveilige situatie kunnen wij niet meewerken.