Geen klare maar rare taal | Column taalcoach Irene Wing Easton
Ge-waarom
Ik herinner me nog goed hoe mijn kinderen in een bepaalde fase van hun leven niets anders deden dan vragen: 'Waarom?' In de opvoedingstijdschriften en boeken las ik over het nut van deze fase, hun ontdekkingstocht door het leven en ga zo maar door. Voor ouders is het best vermoeiend, al dat ge-waarom. Ze moeten er wel eens van zuchten.
Friet met mayo
Voor school moet Yara zinnen lezen en zeggen of deze 'waar' of 'niet waar' zijn. Je denkt, dat doen we even, zo’n oefening is zo gebeurd. Niet dus. In de zin 'Marie wil afvallen, dus eet ze friet met mayonaise' lopen we al tegen het eerste probleem aan. 'Afvallen', Yara zegt het enthousiast. Natuurlijk, zij is zo slank, zij hoeft niet over afvallen na te denken. 'Afvallen', mompelt ze nu wat bedachtzamer…en dan begrijp ik dat zij het antwoord niet weet. 'Friet en mayonaise' kent ze maar afvallen…'Weet je niet wat het woord betekent?', vraag ik. 'Jawel! Maar ik begrijp de zin niet want afval dat is toch...'
Gezucht en gesteun
Het is niet de eerste keer dat ik moet uitleggen dat een zelfstandig naamwoord weer iets totaal anders kan zijn dan een werkwoord. Het kost een paar minuten voordat ik het helder heb en ik zie hoe het Yara verwart. 'Waarom?' Dat heeft ze me al zo vaak gevraagd bij dergelijke situaties. 'Omdat Nederlands geen klare maar rare taal is.' 'Wat is klare?' 'Een ander woord voor 'duidelijk'. 'Waarom hebben jullie meerdere woorden voor één betekenis?' 'Zucht.'
Het komt goed
Vluchtelingen beginnen in Nederland in feite opnieuw met hun leven. Ze moeten wennen aan de nieuwe cultuur en aan de taal. Zelf ben ik opgegroeid met het Nederlands, veel zeg of schrijf ik op de automatische piloot. Als taalcoach moeder ik een beetje over Yara en dus beantwoord ik haar 'ge-waarom' en weet dat het net als bij mijn kinderen uiteindelijk wel goed komt.