Berhanes ode aan een gouden vrijwilliger
Vrijdag 7 december: het is Nationale Vrijwilligersdag. En dus een feestdag voor een vrijwilligersorganisatie als VluchtelingenWerk, waar het grootste deel van het belangrijkste werk door vrijwilligers wordt verricht. Vrijwilligers zoals Henny van VluchtelingenWerk Vlaardingen die Berhane deskundig en liefdevol bijstond in wat misschien wel de moeilijkste tijd in zijn leven was.
Ambassade
Hij vluchtte in 2014 vanuit Eritrea naar Nederland, in juli 2016 verhuisde hij na een eindeloze tocht langs azc’s naar een echt huis in Vlaardingen. Met juridisch begeleider Henny startte hij vervolgens een procedure gezinshereniging. Het grootste probleem was dat er geen Nederlandse ambassade in Eritrea is. Zijn vrouw Yodit moest daardoor eerst met de kinderen de grens over naar Ethiopië. Bij de eerste drie pogingen werd ze in de zwaar bewaakte grensstreek aangehouden door soldaten en teruggestuurd. De vierde poging, begin dit jaar, lukte.
Vanaf dat moment werd het nog spannender voor Berhane. ‘Er waren weken dat ik soms dagelijks contact had met mevrouw Henny. Natuurlijk was ik bezorgd en ongeduldig. Maar Henny was altijd rustig, elke mail van de IND lazen we samen en ze bleef alles uitleggen. Daardoor wist ik precies hoe de procedure er voor stond, wat er van me werd gevraagd en hoe het ervoor stond. Ik vertrouwde haar volledig.’
Terecht. Henny was toegewijd, betrokken, ervaren en precies. Deadlines werden gehaald, er werden geen steken laten vallen, alles verliep zoals gehoopt. ‘Uiteindelijk duurde dat traject slechts zes maanden’, zegt Berhane lachend, terugdenkend aan 10 juni op Schiphol, waar hij zag dat dochter Betlehem (7) in vier jaar tijd flink was gegroeid. En waar hij zoon Biemnet (4) voor het eerst vast had. Zijn vrouw was hoogzwanger geweest toen hij Eritrea ontvluchtte.
Papierwinkel
Henny en al die andere onbetaalde maar onbetaalbaar geweldige krachten van VluchtelingenWerk Vlaardingen hielpen het gezin bij een verhuizing en met de papierwinkel, variërend van adreswijziging tot het aanvragen van kinderbijslag, van toeslagen tot de inschrijving op school. ‘Ik ben nu vier jaar in Nederland, maar moet toch nog steeds wennen aan de bureaucratie. Ik kan heel veel dingen al zelf, maar het is zo ongelooflijk fijn als er bij de moeilijkste formulieren af en toe iemand meekijkt.’
De kinderen voelen zich in Vlaardingen al helemaal thuis. Yodit went ook al een beetje en is begonnen aan de inburgeringscursus. Voor Berhane is alles anders. ‘Ik was hier vier jaar alleen. Nu is het druk in huis en in mijn agenda.’
Onderwijs
Hij studeerde in Eritrea psychologie en was docent Engels. Nu werkt hij vijf dagen in de week in het magazijn van Hello Fresh in Zoetermeer. ‘Het is weer even wennen aan het gezinsleven. Maar als mijn vrouw en kinderen hier straks helemaal gesetteld zijn, komt er vast weer tijd en ruimte voor nieuwe stappen. Misschien kan ik dan werken en leren tegelijk, en proberen weer in aanmerking te komen voor een baan in het onderwijs.’
‘Maar ik moet geduld hebben’, zegt hij nog eens. Dat is de les van mevrouw Henny, de gouden vrijwilliger die er voor zorgde dat hij zijn leven in Vlaardingen nu echt kan hervatten. ‘Ik heb veel van haar geleerd en zal haar altijd dankbaar zijn. Net als al die andere vrijwilligers die mij, en velen met mij, zo geweldig helpen.’