'De Collega's' filmt vluchtelingen met Nederlandse vakgenoten
Hoe kwam het idee voor ‘De Collega’s’ tot stand?
‘Ik heb eerder de serie ‘Achter de voordeur’ gemaakt. In dit programma worden buren die elkaar niet kennen met elkaar in contact gebracht. Toen ik hoorde over het ‘gedoe’ en de negativiteit rondom asielzoekers wilde ik een serie maken over ontmoetingen tussen buurtbewoners en nieuwkomers. Met dit idee ging ik naar omroep Zeeland, die voorstelde om te focussen op de overeenkomsten en niet zozeer op de verschillen. Zodoende werden het ontmoetingen tussen twee vakgenoten. Na Zeeland kon ik ook voor TV West de serie maken.’
Hoe kwam je aan de hoofdpersonen?
‘VluchtelingenWerk heeft ons enorm geholpen bij het vinden van de statushouders. Op hun lijst met personen en beroepen hebben we een selectie gemaakt van beroepen die leuke televisie zouden kunnen opleveren. De Nederlandse beroepsbeoefenaars hebben we gevonden door ons eigen netwerk en door te zoeken op internet. Neem bijvoorbeeld de tandarts Dick Keulemans van wie ik een column las die mij boeide. Ik heb hem gebeld, het idee uitgelegd en hij vond het leuk mee te doen.’
Heb je een doel voor ogen met deze serie?
‘Kijk, programma’s maken is mijn werk, daar verdien ik mijn geld mee. Nu is het wel zo dat ik geloof in het principe van human interest, interesse hebben in elkaar. Dat zou je idealistisch kunnen noemen en dat vind ik prima. Ik wil graag dat mensen meer begrip voor elkaar tonen, niet te snel oordelen en inzien dat vluchtelingen ook mensen zijn. Door het gezicht en verhaal van nieuwkomers te tonen, hoop ik angst voor vluchtelingen weg te nemen bij de sceptici.’
Is er een scène, of moment, waardoor je geraakt werd?
‘Geraakt misschien niet direct, maar soms wel verrast, zoals de scène met de dierenartsassistente Afroditi die overtuigd moest worden om deel te nemen aan deze serie. Wanneer haar Syrische vakgenoot vertelt dat hij een huis in Nederland heeft gekregen en dat zijn kinderen naar school gaan, vraagt zij wat hij daar precies voor terug doet. Zijn antwoord verbaast haar zichtbaar, hij is vrijwilliger in een bejaardentehuis. Er wordt hier een vooroordeel weggenomen, dat vind ik mooi! Ook verrast werd ik door het statement ‘vol is vol bestaat voor mij niet, vluchtelingen zijn welkom’, van de Nederlandse tandarts Dick aan het einde van de opname. Prachtig einde wat ik niet had verwacht. Ik werd trouwens wel geraakt door de etaleur Ahmed. Hij deed zo vreselijk zijn best om indruk te maken op zijn Nederlandse vakgenoot. Daar werd ik een beetje verdrietig van. Die verhoudingen klopten niet.’
Hoe ziet zo’n opnamedag eruit?
‘Cameraman Robbert en ik halen de statushouder ’s ochtends thuis op. Dat vertelt direct wat meer over de persoon die centraal staat in deze aflevering. We rijden naar de werkplek van zijn of haar vakgenoot en laten ze kennis maken. Ons aandeel in de gesprekken is minimaal, we houden het gesprek zo puur mogelijk. Soms moeten we een beetje sturing geven, denkende aan de kijkers. Aan het eind van de middag brengen we de statushouder weer naar huis, waarbij we nog een beetje napraten over meestal een bijzondere dag.’
Heb je er vrienden aan overgehouden of was de afstand nog te groot?
‘Ik probeer sowieso altijd contact te houden met de mensen uit mijn programma’s. Soms ben ik extra geïnteresseerd, zoals in Aimin Gladban die binnenkort zijn eigen restaurant opent. Ik ga zeker naar de opening. Door het programma kreeg hij veel tips van zijn Haags Italiaanse vakgenoot. Ik denk overigens niet dat deze stap door onze serie tot stand is gekomen, hij is een ondernemer in hart en nieren. Maar ik denk wel dat we hem extra vertrouwen hebben gegeven om voor zijn doel te gaan.’
Wie kijkt deze serie denk je voornamelijk?
‘TV West bestaat uit een gemiddeld ouder publiek, een blank bolwerk van ‘echte’ Nederlanders. Dus ik ben benieuwd wat deze mensen van de serie vinden. De vaste kijkers van onze serie zijn denk ik vooral mensen die in meer of mindere mate al een bepaalde interesse hebben in vluchtelingen. Het is moeilijk om het sceptische publiek goed te bereiken. De volgende serie wordt waarschijnlijk opgenomen in Brabant. Wellicht is het daar anders.’