De kracht van een groep: een nieuwe vorm van maatschappelijk begeleiden
Rond de tijd dat Huib startte werden er in korte tijd veel mensen gehuisvest in Reimerswaal, waar ook nog eens het grootste vrijwilligerstekort was. Huib besloot om niet één maar negen vluchtelingen te gaan begeleiden. Veel van zijn cliënten zaten in een soortgelijke fase en zo ontstond bij Huib het idee om een groep te vormen. Een groep waarin zij vooral ook elkaar kunnen helpen en versterken tijdens het inburgeringsproces, met Huib als vraagbaak en persoon om op terug te vallen.
Er was gelijk veel enthousiasme voor dit idee, zowel vanuit de teamleiders als vanuit de vluchtelingen zelf. De groep komt nu iedere twee weken samen en heeft daar zelfs een eigen plek voor kunnen vinden. Een soort jeugdhonk met banken, barkrukken, dartborden, tafeltennis én gratis wifi. Huib zorgt voor het elektrische kacheltje, thee en koekjes en zo wordt deze plek op woensdagavond al snel omgetoverd in een gezellige huiskamer.
Begin maart sloten teamleider Ester en stagiaire Cesar een avond aan om de sfeer eens te proeven. Wat hen direct opviel was de grote openheid binnen de groep én de bereidheid om elkaar te helpen. Een van de deelnemers had het voor elkaar gekregen om in negen maanden tijd vloeiend Nederlands te leren. Hij trad die avond met veel plezier op als tolk. De onderwerpen die werden besproken varieerden van alledaagse vragen over de post, tot het delen van grote zorgen over familieleden en vrienden die zijn getroffen door de aardbevingen in Turkije en Syrië.
Ik ga naar school, ik probeer naar buiten te gaan, maar hoe kan ik dansen en vrolijk zijn als mijn gezin op straat leeft en zoveel mensen dood zijn gegaan?
De andere deelnemers deelden dit verdriet. Ook zij maken zich zorgen over de kwetsbare positie van mensen in het aardbevingsgebied. Velen missen hun familie. Het wachten op een reactie van de IND op een aanvraag voor gezinshereniging voelt eindeloos. Dit veroorzaakt stress en slapeloze nachten. Een troost is dat deze deelnemers elkaar hebben. Het groepje met ‘Babba Huib’ (vader Huib) is voor hen een beetje gaan voelen als familie.
Stagiair Cesar hielp deze avond bij het invullen van een overzicht van vaardigheden (de zogenaamde vaardigheidsmeting). Hierdoor krijgen de deelnemers een goed beeld van wat ze al kunnen en weten en welke onderwerpen nog aandacht vragen om zich straks ook zelfstandig te kunnen redden.
Na afloop bleef de groep nog even hangen om verder bij te praten of voor een gezellig potje darten of tafeltennis.
Teamleiders Ester Wisse en Anita Wijnholds zien veel potentie in deze groepsgewijze aanpak. Het mooie aan deze werkwijze is dat vluchtelingen een actieve rol hebben in de maatschappelijke begeleiding: ze vormen met elkaar een groep en kunnen elkaar helpen om te bereiken wat nodig is. Dit zet aan tot actie en biedt zingeving.
Ester en Anita hopen dit concept ook uit te rollen in andere dorpen die wat verder van Goes liggen. De kracht van een groep wordt nu veel beter benut. Deze mensen hebben elkaar om op te bouwen en worden gesteund door een Nederlandse vrijwilliger bij wie ze altijd bij terecht kunnen.
Prachtig om te zien hoe zo’n nieuwe werkwijze in de praktijk tot stand kan komen, gewoon door te doen! Veel dank en complimenten aan onze vrijwilliger Huib Bouwman. De jonge vluchteling die vanavond optrad als tolk droomt over een carrière in de ict. Daarnaast denkt hij erover om zelf aan de slag gaan als vrijwilliger bij VluchtelingenWerk om zo nog meer mensen verder te kunnen helpen.
Wij zijn op zoek naar jou
Wil jij net als deze toppers ook wat betekenen voor vluchtelingen, neem dan contact op met ons!