Gepensioneerde Kees en driejarige Zagros: Best Friends Forever

Ze hoorden iemand over VluchtelingenWerk en reageerden enthousiast. ‘Een uurtje later werden we al gebeld en uitgenodigd voor een kennismaking’, vertelt Kees, gepensioneerd, gepassioneerd.
Het gesprek vindt plaats in Lewedorp, in het huis van het Syrische echtpaar Mohammad Barkal (33) en Median Ahmad (35 jaar). Hun zoontje Zagros (3) zoekt steeds contact met Kees. Ze lijken BFF’s, beste vriendjes.

Tweederangs

De Koerdische Syriër Mohammad en Median ontvluchtten de oorlog in 2014 en woonden drie jaar in Turkije. Ze waren in veiligheid, maar een nieuw leven opbouwen bleek lastig. Net als in zijn vaderland werd Mohammad, als Koerd, ook in Turkije gediscrimineerd. In Syrië mocht hij nooit naar school, had geen officiële status en dus problemen bij het vinden van een goede baan en woning. In Turkije was het niet veel beter. ‘Mohammad is nooit naar school geweest. We wilden naar een land waar onze zoon niet als tweederangs burger zou opgroeien en wel kansen zou krijgen’, aldus Median.

Op 1 juni 2017 streek het gezin in Lewedorp neer, twee dagen later maakten ze kennis met maatschappelijk begeleider Kees en taalcoach Loeke. ‘We deden een rondje door het huis. Er was niet veel. We kwamen er achter dat ze al twee nachten op de grond hadden geslapen. Dus we hebben thuis op zolder gekeken wat wij nog aan matrassen en dekens hadden liggen.’

Geweldig gemotiveerd

Vrijwilligers werden vrienden. ‘Ze hebben ons hart gestolen’, zegt Kees. ‘Ze zijn zo geweldig gemotiveerd. Mohammad en Median zitten hier ‘s avonds samen dictees te oefenen.’
Median is bijna klaar met haar inburgering die nu even op pauze staat omdat ze eind april hun tweede zoontje verwachten. Mohammad heeft - als anafabeet - iets meer tijd nodig. Hij kan niet wachten, stilzitten is niets voor hem. Hij gaat drie dagen per week naar de inburgering, maar regelde samen met arbeidscoach Chris Schipper dat hij twee dagen in de week werkt bij caravanbedrijf Gorter in Heinkenszand.

Met liefde

‘Ik was vroeger absoluut geen fan van administratie, dat was nooit mijn sterkste punt. Nu doe ik heel veel papierwerk voor dit gezin’, vertelt Kees. ‘De bureaucratie… Al die formulieren. Het is niet te doen voor nieuwkomers. Ik vind het soms zelfs al heel ingewikkeld. Gelukkig kan ik altijd terugvallen op de mensen van VluchtelingenWerk, op hun specifieke kennis. Dat ik mezelf nu, ondanks mijn afkeer, toch op al dat papierwerk stort… Ik doe het met liefde.’
In juni stopt officieel de taak van Kees als maatschappelijk begeleider. ‘Maar officieus blijven onze deuren natuurlijk voor elkaar open. Toen ik aan dit vrijwilligerswerk begon, had ik geen verwachtingen. Loeke en ik wilden het gewoon proberen. Het blijkt een geweldige ervaring. Maar eerlijk is eerlijk: We treffen het wel met elkaar. Inmiddels begeleid ik ook een tweede gezin. Daar loopt het soms wat stroever.’

Iets voor jou?

Kees is maatschappelijk begeleider van VluchtelingenWerk. Misschien iets voor jou? Lees hier meer over die functie: https://www.vluchtelingenwerk.nl/zuidwestnederland/vacatures/maatschappelijk-begeleider
Kees' vrouw Loeke ging als taalcoach aan de slag. Hier lees je alles over die functie: https://www.vluchtelingenwerk.nl/zuidwestnederland/vacatures/taalcoach