Hassan is al geïntegreerd… In het gezin van zijn taalcoach Cees
'Dat wil ik ook'
‘Als voormalig onderwijsman was vrijwilligerswerk als taalcoach voor mij, na mijn pensionering, een logische stap. Werken met een jongen als Hassan is echt inspirerend. Hij is leergierig en heel ambitieus’, vertelt Cees die onlangs met Hassan en Eva Gelting, Teamleider Inburgering in Vlaardingen, naar de conferentie ‘Het Begint met Taal’ in Amersfoort ging. Cees: ‘Hassan vond het mooi een aantal nieuwe Nederlanders te ontmoeten die zó goed Nederlands spraken. Vooral van Afrikanen. “Dat wil ik ook”, zei hij. Als je bedenkt dat Hassan in Somalië nooit naar school is gegaan en pas vanaf zijn veertiende, na de verhuizing naar Kenia, een beetje onderwijs heeft gehad, raak je onder de indruk van de veerkracht en het doorzettingsvermogen van deze jongen.’
‘Cees kan me de dingen echt goed uitleggen. Dankzij hem gaat het steeds beter’, vertelt Hassan, die de examens voor spreken en luisteren, lezen en schrijven inmiddels heeft gehaald. Binnenkort wacht de laatste hobbel: Kennis van de Nederlandse Maatschappij. Als alles volgens plan verloopt, start Hassan het komend cursusjaar een MBO-opleiding.
Prettige werksfeer
Hassan is er bij de beroepenoriëntatie achter gekomen dat hij loodgieter wil worden. Dat lijkt Cees een goede keuze, hij is handig en heeft technische aanleg. Inmiddels heeft Hassan er twee snuffelstages bij een Vlaardings loodgietersbedrijf opzitten. Die regelde zijn taalcoach voor hem. ‘Zo heeft hij even kunnen ‘proeven’ wat het beroep van loodgieter inhoudt’, aldus Cees.
Er is van beide kanten een goede klik en dat zorgt voor een prettige werksfeer, zegt Cees. Maar er is meer dan alleen een ‘werksfeer’, zoals onder meer blijkt uit het gezamenlijke verfproject. ‘Hassan is bescheiden, sympathiek en ondanks alles wat hij heeft meegemaakt en de uitdagingen waar hij hier voor staat bijna altijd vrolijk. Dus is het niet zo moeilijk een goede band met hem op te bouwen. Van het een komt dan soms het ander. Zo hadden we hem met de Kerst uitgenodigd te komen gourmetten. Dat was heel leuk en gezellig. Een van mijn zoons, Philip van 24 jaar, vroeg hem toen eens met hem mee te gaan zaalvoetballen. Dat doen ze sindsdien elke dinsdag. Het team van mijn zoon heeft zelfs een complete voetbaloutfit voor Hassan aangeschaft.’
'Geadopteerd'
De 'wees' Hassan noemt Cees’ vrouw soms mama, hij is geïntegreerd in een gezin. Een taalmaatje werd meegenomen, opgenomen, ‘geadopteerd’. Cees is veel meer dan alleen een taalcoach. Hij probeert ook wat te betekenen voor de verdere loopbaan van Hassan. Maar minstens net zo belangrijk: de familie Vermaat gaf Hassan een nieuw ‘thuis’.
Hassan (in het midden met groene broek, wit broekje) met rechts van hem Cees' zoon Philip (zwart-wit gestreept shirt)