Hectiek tijdens huisvesting
'Ik meldde mij twee jaar geleden als vrijwilliger aan bij VluchtelingenWerk Nederland na het lezen over het kindje Aylan Kurdi,' vertelt Martin. 'Ik help als vrijwilliger een statushouder 3 maanden lang bij de huisvesting in onze gemeente. Binnen twee weken moet deze persoon die sinds kort een verblijfsvergunning heeft, er wonen en regel ik heel veel. Het is best een hectische periode voor zowel de vluchteling als voor mij.' Martin regelt heel veel zoals: sleuteloverdracht, schoonmaken, huisraad kopen, inrichten, inschrijving gemeente, zorgverzekering, uitkering aanvragen, inboedel en WA verzekering, energieleverancier, een internetprovider kiezen, huisarts/apotheek/tandarts regelen, school voor kinderen zoeken, inburgeringscursus regelen, kinderbijslag, huur- en/of zorgtoeslag aanvragen.
'De kennismaking is altijd spannend. Uit welk land komt de vluchteling? Staat hij of zij er alleen voor? Welke taal spreekt hij of zij? Ik begeleid Nbiha Hesn en spreek met haar via Whatsapp en vertaal de berichten via een vertaalapp. Ik vind het belangrijk of het wil klikken, want ik ben haar steun en toeverlaat. Ze gaat in het huis haar nieuwe toekomst opbouwen.' Nbiha reageert: 'Ik was erg blij met Martin en erg blij met het huis, maar ik kreeg die dag een zware migraine aanval door de stress. Ook ontving ik veel informatie.'
Martin: 'Als de lening voor inrichting en huisraad is ontvangen ga ik verder met de huisvesting. De aanschaf van de inrichting is voor 90% tweede hands spullen. Stel je zelf maar eens voor: je hebt helemaal niets, alleen een leeg huis en wat kleren. Wat heb je dan allemaal wel niet nodig? Ook een fiets, want zonder fiets is iemand in de Hoeksche Waard te afhankelijk van anderen. Maar fietsen kunnen de meesten niet. Gelukkig kon Nbiha rekenen op de hulp van familie uit Oud-Beijerland.' 'Mijn familie heeft mij geholpen bij het kopen van huisraad en het uitvoeren van reparaties, schilderen en het aansluiten van elektra,' klink Nbiha blij.
Martin: 'Nbiha heeft twee dochters en een zoon die eerder al naar Nederland gevlucht waren. Zelf is zij met haar jongste dochter gekomen. Het gezin is nu met hun moeder herenigd. Ik heb voor hen scholen bezocht en heb het gezin kennis laten maken met de buren. Verder komt er veel post binnen waar ze niets van begrijpt. Ik leer Nbiha hoe ze rekeningen moet betalen en archiveer alle post samen met haar in een zogenaamde Nibudmap.'
'De meeste statushouders zijn altijd blij als ik op huisbezoek kom. Zij zijn altijd royaal met koffie of thee en bieden daarbij zoete lekkernijen aan. Het zijn allemaal hele gastvrije mensen. Cultuurverschillen respecteer ik maar ik vertel wel altijd wat onze gewoontes zijn en het waarom er van. Soms zijn er problemen op te lossen waar ik zelf ook voor het eerst tegen aan loopt. Dat ervaar ik als een verrijking van mijn leven en vind ik voldoening in het werk.'
'Na drie maanden begeleidt meestal een andere vrijwilliger statushouders voor nog een periode van twaalf maanden. Mijn ervaring is dat die periode te kort is. Onze maatschappij is zo anders en veel ingewikkelder dan ze gewend waren in hun eigen land. Ik vind het leuk om een vluchteling vanaf begin tot het einde te helpen. Het is heerlijk als het gezin hun geluk heeft gevonden en een zo normaal mogelijk leven kan leiden.'
Nbiha glimlacht. 'Ik ga graag naar school om Nederlands te leren en mijn jongste dochter gaat naar de lagere school in Westmaas. Af en toe maak ik een praatje met mijn buren. Verder heb ik contact met de assistent coach. Zij helpt met allerlei gezondheidszaken voor mij en de kinderen. Als laatste wil ik vertellen dat ik het ontzettend fijn vind om nu een eigen plek in Westmaas te hebben.'
Martin licht toe: 'In het asielzoekercentrum gebruikte zij gemeenschappelijke ruimtes en was het verblijf psychisch zwaar voor haar.' Nbiha vult aan:'Ik ben blij dat de kinderen naar school gaan, ik contact heb met de lieve buren, met de coaches. Ik ben blij met de begeleiding vanuit VluchtelingenWerk, mijn lessen op school. Kortom ik voel me een gelukkig mens.'