Gemeenten & Professionals, 23 november 2018

‘Ik sta dichtbij mijn cliënt en zij zijn blij met de begeleiding'

Ibitsame El Kafroune rijdt drie dagen per week van Leerdam naar Ede voor haar stage. Niet omdat ze geen stageplek dichterbij kon vinden, maar door de enthousiaste aanbeveling van haar vriendin  over deze stageplek bij VluchtelingenWerk in Ede. ‘Het is echt de moeite waard,’ vertelt ze. ‘Er is een goede sfeer en ik kan hier mijn eigen leerproces vormgeven. Ook geniet ik van de dankbaarheid van de mensen.’
placeholder

Die dankbaarheid was een van de redenen dat ze koos voor een stage bij VluchtelingenWerk. In een eerdere stage stond ze regelmatig boven of tegenover een cliënt, omdat die niet altijd zat te wachten op (gedwongen) hulp. Nu staat ze echt naast iemand  en dat past beter bij haar. ‘Ik sta dichtbij mijn cliënt en zij zijn blij met de begeleiding.  Je kunt mensen ook echt verder helpen,’ vertelt Ibtisame.

‘En daarnaast is het heel afwisselend’, vervolgt ze. ‘Samen met vrijwilligers doe ik de langdurige maatschappelijke begeleiding van sommige vluchtelingen, je leert iemand dan goed kennen. Maar daarnaast draai ik ook mee op het spreekuur en dan weet je nooit met welke vraag iemand binnenkomt. Soms is iemand snel geholpen door een brief uit te leggen, andere keren is het heel complex met meervoudige problematiek, zoals schulden, gezondheidsproblemen etc. Het is chaotisch op een leuke manier.’

Ik luister naar je

‘Wat ik vooral geleerd heb? Om te gaan met culturele verschillen bijvoorbeeld. Daar word je je wel bewuster van door deze stage.  Klein voorbeeldje: al knikkend en ja-zeggend zat een Eritrese vluchteling tegenover mij. Ik dacht dat hij alles supergoed begrepen had, maar toen ik daarop door vroeg, vertelde hij dat hij er niets van snapte. Het knikken betekent in zijn cultuur meer iets als “ik luister naar je”.’ 

‘Ook grenzen stellen is heel belangrijk tijdens deze stage. Juist omdat de afstand tussen de hulpverlener en hulpvrager niet zo heel groot is, loop je het gevaar om je te verliezen in de begeleiding aan je cliënt. Maar daar ben ik nog niet op uitgeleerd hoor, dat duurt iets langer dan 1 stage.’

Tranen in de ogen

Ten slotte vertelt Ibtisame een mooie anekdote die voor haar deze stage zo prettig maakt. ‘Twee vrijwilligers en ik hadden een man geholpen met alles rondom zijn huisvesting. Toen dat zo goed als afgerond was, zaten we met hem om tafel bij de gemeente Ede. Midden in het gesprek nam de gevluchte man het woord en met tranen in zijn ogen bedankte hij ons voor onze inzet. Hij zorgde altijd voor zijn familie en omgeving en nu zorgden anderen voor hem. Dat vond hij heel mooi.’

Al met al is deze stage een enorme aanrader.