Je eerste woorden kunnen lezen

Oefenen in de supermarkt
Niet elke cursist zal (gemakkelijk) het gewenste inburgeringsniveau halen. Maar het is wel de bedoeling dat iedereen zich gaat redden in de samenleving. Daarom oefent Marion ook praktijksituaties, juist met de mensen die in de alfabetiseringsklas zitten. ”In de klas speelden we bijvoorbeeld een winkelsituatie na. Vervolgens gingen we naar de Spar om dat gesprek ook echt te voeren. ‘Waar staat de koffie?’,  vroegen de cursisten aan de winkelmedewerker. Ik had haar van tevoren gevraagd of zij met onze cursisten in gesprek wilde gaan en ze nam er ook echt de tijd voor. De cursisten vonden het best spannend, maar het helpt wel, ook om de drempel te verlagen om buiten het klaslokaal Nederlands te oefenen.”

De u of de oe
Marion werkte hiervoor jarenlang als docent in het basisonderwijs. Ook daar was ze uiteraard bezig met taal, onder andere in groep drie. De kinderen starten met een flinke basis qua woordenschat en grammatica. “Ik denk dat Nederlanders wel eens onderschatten hoe moeilijk het is om een nieuwe taal te leren als je ouder bent”, aldus Marion. “Wat bijvoorbeeld lastig aan te leren is, zijn nieuwe klanken die de cursist in zijn eigen taal niet kent en het verschil tussen klanken als b/p,  k/g of tussen u/oe. En dat er meerdere betekenissen zijn voor één woord is voor veel mensen ook echt een struikelblok. Gelukkig zitten er bij elke les klassenassistenten die de cursisten individueel of in kleine groepjes begeleiden.”

Meer dan taalles
“We kunnen ook hard lachen om die moeilijke taal en alle verwarring daaromheen. De inburgeringslessen zijn ook een sociaal samenzijn, een uitje. Iedere vluchteling heeft een eigen verhaal en er zijn vaak zorgen, bijvoorbeeld om achtergebleven gezinsleden. In de groep wordt dat soms gedeeld, maar we hebben vooral ook heel veel lol. Ik vind het knap dat mensen boven hun eigen zorgen uit kunnen stijgen en het goede van het moment kunnen inzien.”