Maak kennis met de oudste vrijwilliger van VWON

Gemeenten & Professionals, 26 november 2018
Leestijd, 3 min.
Bij VluchtelingenWerk Oost Nederland werken rond de 4000 vrijwilligers, mensen van alle leeftijden. De  oudste is Betsy de Waal uit Doetinchem, zij is 92 jaar! Ik bezoek haar in haar appartement in het centrum van Doetinchem en ontmoet een bijzondere dame, die nog midden in het leven staat.
placeholder

Minstens 25 jaar
Betsy is al heel lang actief bij VluchtelingenWerk, ze weet niet meer precies hoelang, maar minstens 25 jaar. Destijds werd er een oproep in de kerk gedaan voor vrijwilligerswerk bij de Voedselbank of VluchtelingenWerk. Ze koos voor VluchtelingenWerk: “Daar voelde ik mij bij betrokken, mensen die moeten vluchten voor oorlog of geweld.“
Betsy begon als maatschappelijk begeleider. Vluchtelingen die nieuw in Doetinchem kwamen wonen haalde ze zelf van de trein. Het eerste gezin dat ze opving kwam uit Kosovo. Daarna volgde een groot gezin met veel kinderen uit Afghanistan. En weer daarna volgden andere Afghanen, Irakezen, Bosniërs en een vrouw uit Mongolië.
“ Vroeger begeleidde je mensen heel lang,” vertelt Betsy. “Ik heb moeten leren mensen los te laten en wat meer afstand te nemen. Ik heb met veel culturen te maken gehad, daar leerde ik zelf ook van, je gaat je er toch in verdiepen. Met sommige mensen uit het begin heb ik nog steeds contact. Zo breng ik elk jaar de Oranje kalender naar één van die eerste Afghaanse vrouwen. Dat doe ik al meer dan 20 jaar. Zij is gek op Maxima. Haar kinderen zijn nu allemaal volwassen en goed terecht gekomen, dat is mooi om te zien.”

Receptiemedewerker
Na een jaar of 10 stopte Betsy met de maatschappelijke begeleiding en ging ze werken als receptiemedewerker. “Dan ontvang je bezoekers en verwijs je ze door naar collega’s met wie ze een afspraak hebben. Dat is ook erg leuk werk, je hebt veel contact met heel veel verschillende mensen. Ik kom veel mensen tegen in het dorp of op de markt, dan maak ik een praatje met ze.¨

Vooroordelen zijn er altijd geweest
Minder leuke dingen zijn er natuurlijk ook. Zo vindt ze het moeilijk om te horen als gezinsherenigingen niet lukken: “Daar hoor ik van collega’s over: bijvoorbeeld van Eritreeërs die niet aan de juiste papieren kunnen komen. Dat vind ik heel triest. Of als ik hoor hoe vreselijk de situatie nu is in die Griekse vluchtelingenkampen. Dan schaam ik me soms wel.“
Ook de vooroordelen die veel mensen hebben tegen vluchtelingen vindt ze lastig. ¨Dat mensen denken dat vluchtelingen zomaar alles krijgen hier. Ik heb het opgegeven om hier met mensen over in discussie te gaan, het heeft geen zin. Er zullen altijd mensen zijn die weerstand of vooroordelen hebben, dat is altijd zo geweest.“

Fijn om met jonge mensen om te gaan
Betsy valt af en toe in op de receptie, bijvoorbeeld als iemand ziek is en neemt actief deel aan de teamvergaderingen. “Ik vind het belangrijk om op de hoogte te blijven, op die teamvergaderingen hoor je wat er speelt en blijf je bij. Zo kwam er laatst iemand van de gemeente praten, dat vind ik interessant.” 
Daarnaast zit ze bepaald niet stil. Ze geeft nog 1 keer per week EHBO-les en sport 2 keer per week op een sportschool, om fit te blijven. Ook met computers kan ze omgaan.
Voorlopig is Betsy nog niet van plan om te stoppen. ”Zolang ik nog kan, wil ik bij VluchtelingenWerk blijven. Ik vind het nog steeds heel interessant en ik vind het fijn om met jonge mensen om te gaan. Ik ga niet naar al die bejaardendingen, dat is niets voor mij. “