Over de culturele grens van elkaar leren
Elke week ontmoeten Tirhas en Arriën elkaar bij Arriën thuis. Hoe dat ontstond? Arriën is vrijwilliger op het kantoor van Vluchtelingenwerk in Wezep. Een tijd geleden waren ze daar op zoek naar Nederlandse gesprekspartners voor Eritrese dames. Samen met zijn vrouw is hij toen in contact gekomen met Tirhas. Met zijn achtergrond als onderwijskundige vond hij het leuk om haar meer te leren over de taal en cultuur. Van tevoren was er geen plan. Creatief proberen ze samen een weg te zoeken.
Beeldend de taal leren
Tirhas leert de taal bij Arriën door filmpjes, zinnen maken, praten en de uitleg van Arriën. 25 woorden per week leren, dat is het doel. Les vier bijvoorbeeld ging over eten en drinken. De hele tafel was toen gevuld met eten. ‘Het woord “stroopwafel” vergeet ze nooit meer’, zegt Arriën. Ook ‘beroepen’ was een thema. Die avond heeft Arriën verschillende rollen uitgespeeld: de ober, bakker, voetballer. Tirhas: ‘Het was bijna een dramafilm.’ Arriën probeert net zolang te spelen met de taal tot Tirhas er grip op heeft.
Tirhas leert van Arriën niet alleen de taal, maar ook ‘het gevoel van Nederlander zijn’. Zo vierden ze samen sinterklaas. Tirhas vertelt lachend: ‘In plaats van het lesboek moest ik een schoen meenemen´. Of laatst met prinsjesdag, daar praten ze over en dan kijken ze ook een stukje film terug. Ook Arriën leert van het contact met Tirhas: ‘Ik leer allereerst dingen heel eenvoudig te verwoorden. Daarnaast leer ik over hoe het leven in Eritrea is. Ik ervaar het als heel positief dat ik iets voor Tirhas mag betekenen. Het verschil in leeftijd speelt geen enkele rol.’
Samen naar taalles
Hoogtepunt sinds Arriën en Tirhas contact hebben: 14 maart 2018. De man van Tirhas kwam toen aan in Nederland. Samen gingen ze naar Schiphol om hem van het vliegtuig te halen. Arriën vond het mooi om mee te gaan. Hij heeft daar foto’s gemaakt die hij vol trots laat zien. Later heeft hij de foto’s aan het stel gegeven. Nu komen Tirhas en haar man samen naar de taalles. Arriën: ‘Ik heb geen ander doel dan hen helpen hun eigen doelen te realiseren. Dat is een heel motiverend gebeuren.’
Drie jaar geleden praatte Tirhas geen Nederlands en had ze geen contact met Nederlanders. Nu heeft ze contact met haar buurvrouw, mensen van Vluchtelingenwerk, werkt ze als vrijwilliger in de zorg en is haar man in Nederland. Ze vindt het fijn dat Arriën bij elke taalvraag die ze heeft wil helpen. Tirhas en haar man zijn echt huisgenoten geworden van Arriën, het is absoluut geen verplichting dat zij komen. Arriën: ‘Het is zo verrijkend: over de culturele grens heen dingen delen. Ik wens het iedere inwoner van Oldebroek toe.’