‘Vrijwilligers maken Nederland sterk'

Nadat Krzysztof zelf de taal leerde, werkte hij in Nederland als docent wiskunde en natuurkunde. Nu is hij met pensioen. “Ik hou niet van alleen maar in mijn fauteuil zitten of van tuinieren, dus ik dacht: wat zal ik eens gaan doen? Het is prettig als je iets kunt betekenen voor andere mensen, voor de maatschappij. Nederland is een rijk land, maar zonder vrijwilligers zijn we nergens. Wat zij doen is echt nodig, zij maken Nederland sterk.”

Sinds afgelopen najaar is Krzysztof taalvrijwilliger bij VluchtelingenWerk. Hij geeft les aan een groep Oekraïense vluchtelingen en begeleidt ook een aantal mensen individueel. “Het is heel leuk om weer les te geven,” vertelt hij, en zegt lachend er achteraan: “Maar het is wel fijn dat ik dit keer volwassenen voor me heb, en geen pubers!” Hij laat de leerlingen veel oefenen met de uitspraak. “Woorden telkens maar weer herhalen. Als je een klinker net wat anders uitspreekt, kan het meteen onverstaanbaar zijn. En de zinsopbouw oefenen we ook veel, dat is ook hartstikke moeilijk voor veel mensen.” Het geeft hem veel voldoening. “Als mijn leerlingen een goede score halen op hun toets, ben ik trots!

Krzysztof heeft zelf genoeg situaties gehad waarin er een spraakverwarring was. “Vroeger had ik een auto met een zonnedak, die kon open. Ik stond met mijn vrouw ergens in Amsterdam geparkeerd, toen iemand in plat Amsterdams vroeg of dat lekker was, zo’n dak. Jazeker, zei ik, heel lekker. Wat bleek? Hij vroeg of het lékte, en ik had dus vrolijk gezegd: Jazeker! Mijn vrouw moest heel hard lachen.”

Ook tijdens zijn lessen wordt er wat afgelachen. “In een van onze boekjes ging het over kleding maken, over naaien. Nou ja, dan vind ik dat ik ook moet uitleggen dat dat in het Nederlands óók een andere betekenis heeft – in een beetje bedekte termen natuurlijk. Dat zorgde wel voor hilariteit. Maar ja, dan weten ze in ieder geval wat het betekent als het een keer in een andere context langskomt!