Eerste asieldebat met nieuwe Kamerleden: onze inzet

Zafar verblijft al op zijn zevende locatie. Een aantal van deze plekken waren crisisnoodopvanglocaties waar omstandigheden zeer ondermaats zijn. Wat hem betreft zou de politiek niet moeten wijzen naar de vluchtelingen die naar Nederland komen, maar ervoor moet zorgen dat zij worden gezien als mensen

Zafer is niet de enige die zo vaak moest verhuizen. Het is het vorige kabinet niet is gelukt om structureel voldoende en goede opvangplekken te regelen, daardoor is een opvangcrisis ontstaan. Meer dan tweederde van alle opvanglocaties zijn tijdelijk. Asielzoekers verhuizen van tijdelijke naar tijdelijke locatie. Deze (crisis)noodopvanglocaties schieten vaak ernstig te kort. Het gaat vaak om tenten en hallen met weinig privacy. 

Wat - helaas - ook niet uniek is aan het verhaal van Zafer, is dat hij al 18 maanden wacht op de beslissing of hij een vluchtelingenstatus krijgt. De wachttijden voor mensen die in Nederland asiel aanvragen worden steeds langer. Sommigen wachten ander halfjaar totdat zij weten of ze de vluchtelingenstatus krijgen. Dit is voor iedereen vervelend: de lange periode van onzekerheid is schadelijk voor asielzoekers, vooral voor alleenstaande minderjarige asielzoekers, en de vertraging zorgt voor een opstopping in het systeem. Wij hopen dan ook dat er in de toekomst meer sturing komt vanuit de IND: versnelling is noodzakelijk, voldoende hoor en besliscapaciteit en minder gehoren die uitvallen. Zo halen we de 'knoop' uit het systeem.

Het volgende kabinet heeft de kans om de zorgen van inwoners en asielzoekers weg te nemen, door constructieve en structurele oplossingen te komen. Wij blijven ons inzetten om de Kamerleden te voeden met signalen én oplossingen.