Geslaagde eerste Open azc dag voor bezoekers én bewoners

Op het centrale pleintje in AZC Utrecht klinkt muziek, er wordt gedanst en volop gekletst in alle talen van de wereld. Heerlijk geurende gerechten uit landen als Syrië, Iran en Somalië lokken bezoekers naar kraampjes aan de overkant van het plein. Op het podium is een dagvullend programma, waaronder een optreden van het ouder-kinderkoor dat iedere maandag op het azc repeteert.

Muziek en make-up

“'Klaar voor de start' van Kinderen voor Kinderen vind ik het leukst”, zegt de 7-jarige Theva na afloop van het optreden. Liedjes zingen in het Nederlands vindt ze niet zo moeilijk. “Want we hebben heel goed geoefend met de juf.” Ze vindt het gezellig, al die mensen op visite in haar tijdelijke huis. En er is zoveel te doen! Terwijl haar vriendinnetjes zich door medebewoners laten opmaken en hun haar laten krullen, verheugt zij zich al op het luchtkussen dat naast het podium staat.

Bloemetjes voor bewoners

Cora en Hilbert hebben het hun dochtertje Joanne precies zo uitgelegd: “We gaan bij deze mensen op visite. Daarom nemen we een bloemetje voor hen mee.” Cora doelt op de actie die ondersteunend partner KRO-NCRV op touw zette. Ze verspreidde een folder onder alle leden met een uitnodiging voor de open dag en deed een oproep: breng een bloemetje mee voor bewoners van het azc. Aan het einde van de middag staat de bloementafel overvol.

Rondleiding

Naast alle festiviteiten is het best even slikken als de rondleiding door het voormalig militaire ziekenhuis begint. Medewerkers van COA en vrijwilliger Abdelassim van VluchtelingenWerk leiden mensen in groepjes langs gezamenlijke keukens, woonruimtes, de knutselruimte, het inburgeringsleslokaal, de kinderspeelzaal en de met kleurrijke posters versierde kantoren van VluchtelingenWerk.

12 Vierkante meter

Iemand noemt de witte gangen 'steriel als in een ziekenhuis', een ander noemt het 'een beetje benauwend'. Maar alles ziet er netjes uit, is het gedeelde oordeel. Tot een van de slaapkamers wordt getoond: twee stapelbedden en een tafel met wat stoelen op twaalf vierkante meter. Daar wordt iedereen stil van. “Ik snap wel dat het praktisch gezien niet anders kan”, zegt iemand. “Maar je gunt iedereen van harte een eigen plek.”

Steeds maar wachten

“Het raakt me om te zien hoe dicht deze mensen op elkaar moeten leven”, vertelt bezoeker Diny na de rondleiding. Ze kwam op uitnodiging van de 23-jarige Nerges, die al vier jaar in het azc woont, een stuk langer dan gemiddeld. Ze kennen elkaar van een school in de buurt, waar Diny als overblijfkracht werkt en Nerges weleens meehelpt. “Ze had me over het azc verteld, maar om het in het echt te zien is toch heel andere koek”, zegt Diny. Het is inderdaad niet altijd gemakkelijk in het azc, vertelt Nerges. “Ik zou graag in een eigen huis wonen met mijn ouders en heel graag willen werken, maar dat kan niet. We blijven maar wachten, wachten, wachten.”

Op pauze

Tv-presentator Joris Linssen is de host van de dag. Hij is geen vreemde in azc's. Zowel voor zijn werk als privé kwam hij er al vaker. Hij vindt het moeilijk om te zien dat mensen zitten te wachten. “Ik vind dat we als Nederland de opvang op zich heel aardig geregeld hebben. Maar het draait natuurlijk om vrijheid en perspectief. Het leven in een azc is echt een leven op pauzestand. Als mensen het zicht op de toekomst verliezen, is dat rampzalig.”

Goed voor draagvlak

Op azc's in Brabant was de open dag ontzettend goed voor het draagvlak, zegt Evelien Visser van VluchtelingenWerk WOBB. “Bijvoorbeeld in Budel is veel verzet geweest tegen de komst van een asielzoekerscentrum. Nu het er eenmaal is, blijken mensen er gelukkig helemaal niet zoveel last van te hebben als ze verwachtten. Ze kwamen ook in groten getale naar de open dag om bewoners te ontmoeten.”

Blik veranderd

In Azelo werd besloten de rondleidingen te laten doen door bewoners. “Dat bracht het leven in een azc nog een stapje dichterbij”, zegt Marijke Toorman van VluchtelingenWerk Oost-Nederland. “Dat zagen we ook aan de boodschappen die werden achterlaten in het gastenboek. 'Deze dag heeft mijn blik veranderd', schreef iemand bijvoorbeeld. Daar doe je het voor!”

Boek: Bitterzoete thee

In Utrecht werd het eerste exemplaar van het boek 'Bitterzoete thee' van Zahed Nurin overhandigd aan Joris Linssen. Lees meer over dit boek.

Nog meer weten over deze bijzondere dag?

• Bekijk hier het item in het NOS journaal over de Open azc dag (vanaf minuut 7)
• Lees hier het persbericht dat na de Open azc dag werd verstuurd
• Bekijk hier de foto's van de Open dag in Alkmaar en Utrecht
• Bekijk de uitzending van het Jeugdjournaal van zaterdag (vanaf minuut 4.45 gaat het over de Open azc dag)
• Bekijk een leuk item op RTL Nieuws