‘Ik zie hun ogen doffer worden’

Verhaal, 12 december 2022
Leestijd, 2 min.
Janneke werkt voor VluchtelingenWerk als teamleider in de noodopvang. Van dichtbij ziet ze de impact die het verblijven en wachten in de noodopvang heeft op asielzoekers. 'Door de eindeloze onzekerheid beginnen ze de moed te verliezen.'
placeholder

Luisterend oor

Janneke houdt per locatie twee dagen per week samen met vrijwilligers spreekuur. Tijdens dit spreekuur biedt Janneke een luisterend oor aan asielzoekers en beantwoordt hun vragen. 'De bewoners in deze noodopvang leven in containerwoningen, op een paar vierkante meter met een heel gezin. Voor rond de honderd mensen zijn er slechts tien toiletten en vijftien douches, waardoor de hygiëne te wensen over laat. Wat de een schoon genoeg vindt, is voor de ander verschrikkelijk vies. Dat levert spanningen op.'

In de noodopvang waar Janneke werkt, wonen veel kinderen. Maar er is vrijwel geen ruimte voor kinderen om te spelen. 'Een kolossale tent is de gemeenschappelijke ruimte. Ik merk dat timide kinderen de tent niet in durven, omdat het daar zo druk is. Gelukkig gaan deze kinderen doordeweeks wel naar school. Daardoor hebben ze afleiding. Maar ik zie dat hun ouders ondertussen een dagbesteding missen. Ik zie hun ogen met de dag doffer worden.'

placeholder

Beperkte toegang gezondheidszorg

Vluchtelingen die in de noodopvang wonen, wachten niet alleen lang op de volgende stap in de procedure of op woonruimte, maar zelfs soms op basale gezondheidszorg. Janneke: 'Een vrouw uit Iran heeft één korter been, waardoor ze constant pijn heeft in haar rug. Ik moest haar uitleggen dat ze voorlopig nog geen aangepaste schoenen kan krijgen. Iedere dag zie ik haar door de tent heen en weer lopen met een klein kind op haar heup en een ander kind aan de hand. Ongelooflijk dat ze het nog volhoudt.'

Nachtmerries

Janneke: 'Het is belangrijk dat VluchtelingenWerk op noodopvanglocaties aanwezig is, omdat de vluchtelingen dan zien dat er iemand is die opkomt voor hun belangen. Mensen weten vaak niet waar ze aan toe zijn. Hun toekomst is al maanden ongewis. Soms spreek ik vluchtelingen op mijn spreekuur die denken dat het slecht gaat met hun zaak, omdat het zo ontzettend lang duurt. Ik kan hen vaak gelukkig geruststellen. Ze hebben zoveel zorgen, en ze hebben al zo’n nachtmerrie doorstaan om hier te komen. Zoveel onzekerheid... Dat doe je mensen toch niet aan?'

Draag bij aan menswaardige opvang

Miljoenen mensen worden getroffen door oorlog, geweld of vervolging. Na een reis vol ontberingen komt een klein deel terecht in Nederland. Ze hopen op humane opvang en uitzicht op een nieuwe toekomst. Maar de werkelijkheid is anders: de opvang schiet tekort en de wachttijden zijn eindeloos. Juist dan is het belangrijk dat vluchtelingen op iemand als Janneke kan terugvallen.