Wonen

Uiteindelijk is het tekort aan woningen zo groot, dat het tekort vrijwel net zo groot zou zijn als er geen vluchtelingen naar Nederland zouden komen. Vluchtelingen veroorzaken de schaarste niet, maar zijn hier net als andere woningzoekenden wel de dupe van. Uiteindelijk is de oorzaak van de wooncrisis het gefaalde woonbeleid van het afgelopen decennium. Het gevolg daarvan is dat woningzoekenden, waaronder vluchtelingen, tegenover elkaar staan.

Vluchtelingen zijn niet de enige groep die met urgentie gehuisvest worden. Elke gemeente heeft urgentiebeleid voor mensen die niet langer kunnen wachten. Dit urgentiebeleid moet voorkomen dat mensen op straat belanden omdat anderen eerder aan de beurt zijn. Dat neemt niet weg dat de lange wachtlijsten ook een grote impact kunnen hebben op de levens van woningzoekenden die geen urgentie krijgen.

In tegenstelling tot andere woningzoekenden, mogen vluchtelingen geen woning weigeren als die eindelijk is gevonden. In de praktijk betekent dit regelmatig dat zij woningen toegewezen krijgen die veel andere woningzoekenden hebben geweigerd. Dit zijn niet de meest gewilde woningen. Ook zijn er grote lokale verschillen in hoe lang de wachtlijst is, en hoe groot de schaarste per type woning is. Een eengezinswoning is iets anders dan een studio voor één persoon.

Overal in het land wordt gewerkt aan tijdelijke en/of alternatieve vormen van huisvesting naast de voorraad sociale huurwoningen. Bijvoorbeeld tijdelijke huisvesting in omgebouwde kantoorpanden of leegstaande schoolgebouwen waar vluchtelingen kamers en/of voorzieningen met elkaar delen. Ook wordt er gewerkt aan flexwoningen en containerwoningen die voor de middellange termijn verlichting bieden aan het tekort aan woonruimte.

Ook wordt er gewerkt aan zogenoemde ‘doorstroomlocaties’. Die lijken erg op een opvanglocatie voor asielzoekers, maar zijn bedoeld voor vluchtelingen die daarmee al tijdelijk in de (buurt van de) gemeente kunnen wonen waar zij later huisvesting krijgen. Het voordeel hiervan kan zijn dat vluchtelingen al aan de slag kunnen met hun integratie en werk in hun toekomstige definitieve woonplaats of regio.