Column | Vrijwilliger Rosalie (28) geeft taalles: 'We lachen elke week’
‘Waar denken jullie aan bij verkeer in Nederland?’ vraag ik. ‘File!’ klinkt het antwoord vanuit de klas en de negen Oekraïense cursisten lachen. Dan komen de schriften en pennen tevoorschijn. Ze schrijven woorden als ‘zebrapad’, ‘stoplicht’ en ‘bushalte’. De telefoon met vertaalapp ligt erbij voor noodgevallen.
Boordevol ideeën
Ik maak onderdeel uit van de eerste lichting vrijwilligers van VluchtelingenWerk die taallessen geeft aan vluchtelingen uit Oekraïne. Aanvankelijk vond ik het best spannend: wat zal het niveau zijn? Wordt het praten met handen en voeten? Het bleek nog leuker dan ik had gedacht. Ik kan mijn creativiteit erin kwijt en heb telkens weer nieuwe ideeën voor mijn volgende lessen. Zo gingen we ‘speeddaten’, korte gesprekjes voeren in het Nederlands, tijdens een les op Valentijnsdag. En toen ik met hen een quiz deed, bleek de hele groep hartstikke fanatiek te zijn. Yehor van zestien was de onverslaanbare quizkampioen.
Ik kan mijn creativiteit erin kwijt en heb telkens weer nieuwe ideeën voor mijn volgende lessen.
We kunnen elke week wel ergens om lachen: als we elkaar soms even niet begrijpen of als een Nederlands woord een tongbreker blijkt te zijn. Of we krijgen de slappe lach als we de rollende ‘r’ al gorgelend met een slokje water proberen te oefenen. Het lesgeven kost me maar een paar uurtjes per week en ik krijg er veel energie en gezelligheid voor terug.
Een beetje thuis
De cursisten hebben me zelfs een paar woordjes Oekraïens geleerd. Als ik ’s avonds na een les met een voldaan gevoel naar вдома (vdoma: huis, thuis) loop, hoop ik dat ik er mede voor kan zorgen dat het hier in Nederland voor hen ook een beetje вдома wordt.
Samen bouwen we aan de toekomst.
Dankzij de hulp van onze donateurs en vrijwilligers kunnen wij vluchtelingen helpen met het opbouwen van een nieuw bestaan in Nederland. Help jij ook mee met een gift, zodat vluchtelingen kunnen bouwen aan een leven in veiligheid?