Edgar helpt goudsmid Daniel weer aan het werk

Verhaal, 28 november 2021
Leestijd, 3 min.
Als goudsmid heeft de Syrische Daniel een uniek talent. Daarom doet maatschappelijk begeleider Edgar alles wat hij kan om Daniel zijn geliefde beroep weer uit te laten oefenen in Nederland. Daniel: ''Dit vak zit in mijn bloed, daarom wilde ik na mijn vlucht zo snel mogelijk weer aan de slag. Edgar geeft ruimte voor mijn wensen en hoe ik mijn toekomst in Nederland zie.'
placeholder

Goudsmid in hart en nieren

'Toen ik klein was, en even oud als mijn dochtertje nu, ontdekte ik in de winkel van mijn opa en vader de wereld van de goudsmederij. En terwijl ik op de schoot van mijn opa of op het stoeltje naast mijn vader zat, begon ik het vak te leren,' vertelt Daniel over zijn geliefde beroep waarmee hij opgroeide in Damascus. 'Dit vak zit in mijn bloed, daarom wilde ik na mijn vlucht zo snel mogelijk weer aan de slag. Edgar gaf ruimte voor mijn wensen en hoe ik mijn toekomst in Nederland zie.'

Uniek ambacht

Daniels passie voor het vak en zijn vertrouwen in wat hij kan maken, vindt Edgar bijzonder om te zien. 'Het is een uniek beroep. Als Daniel vertelt over zijn sieraden, zijn jeugd en hoe hij zijn beroep de afgelopen jaren in Syrië uitoefende, zie ik zijn rijke achtergrond, creativiteit en enorme ambitie. Daarom doe ik alles wat in mijn macht ligt om ervoor te zorgen dat Daniel zijn beroep in Nederland weer kan uitoefenen.'

Zelfstandig goudsmid

En dat werd een persoonlijke uitdaging, vertelt Edgar. 'Iemand met zo’n specifiek beroep, heeft weinig aan de standaardondersteuning. Ik heb alle mogelijkheden binnen en buiten onze organisatie onderzocht en zocht samen met Daniel contact met Nederlandse bedrijven binnen dit vakgebied. Daniel ging bij hen op bezoek en door die gesprekken kwam hij erachter dat hij graag als zelfstandig goudsmid aan de slag wil.'

Complexe sierstukken

'Dat klopt,' beaamt Daniel. 'Ik kan namelijk veel meer dan wat Nederlandse bedrijven mij kunnen bieden. Bij hen kan ik alleen kleine, technische opdrachten uitvoeren, terwijl ik zelfstandig hele sierstukken kan maken. Bovendien verlangen bedrijven diploma's en die heb ik niet: ik heb dit vak met liefde en aandacht van mijn familie geleerd.'

Noodzakelijke werkbank

Edgar heeft alle vertrouwen in de creativiteit en zelfstandigheid van Daniel. 'Hij is heel actief, zoekt alles goed uit en neemt zelf veel initiatief. Ik heb veel waardering voor zijn talent. Gelukkig konden we met hulp van de "werkhelpdesk" [een regionaal initiatief van VluchtelingenWerk, red.] deze werkbank aanschaffen die hier nu achter ons staat in Daniels huis.' Trots en hoopvol gaat Daniel achter zijn werkbank zitten en legt iets uit aan zijn dochtertje Elena. Voor hem op de werkbank ligt een doosje van mozaïek, een beroemde kunstvorm uit Damascus. 'Een werk van mijn opa’s handen, ik heb het van hem geërfd. Het is het enige dat ik uit Syrië meebracht.'

Nu nog gereedschap

Hoewel Daniel opgelucht is dat hij over een werkbank beschikt, heeft hij ook gereedschap nodig voordat hij zijn eerste sieraden kan gaan maken. Om beginnende ondernemers als Daniel te helpen, startte Edgar via het actieplatform van VluchtelingenWerk een crowdfundingsactie. Daniel: 'Ik hoop dat mensen willen doneren. De sieraden die ik voor Nederlanders wil maken zijn bijzonder. Geen commerciële stukken, maar prachtige sieraden om je hele leven te dragen.'

Een klein stukje Syrië

Uit het doosje van mozaïek haalt Daniel enkele sieraden die hij in Syrië maakte. 'Nederlanders willen graag kleine, lichte sieraden met kleurige stenen, weet ik inmiddels. Een andere stijl dan in Syrië, maar dat kan ik ook. Daarnaast hoop ik met mijn werk een klein stukje Syrië te creëren; het prachtige land van voor de oorlog dat ik achterliet, maar nog steeds in mij zit.'

Vierde generatie

Edgar bewondert Daniels moed. 'Ik vind het bijzonder krachtig dat mensen als Daniel hier komen wonen. Op een plek waar ze niet voor hebben gekozen en waar ze hun bestaan weer vanaf nul moeten opbouwen. Dat is een moeilijke opgave. Voor mensen zoals Daniel zet ik mij met alle liefde in.’ Vanachter zijn werkbank kijkt Daniel  teder naar zijn dochtertje op schoot: 'Ik vertel haar nu al de verhalen over haar grootouders en ons erfgoed in de goudsmederij. Wie weet neemt ze dit werk later van me over, net zoals ik dat deed bij mijn voor-ouders. Maar dit keer vanuit Nederland.'