'Ik ben ongelooflijk trots op mijn VluchtelingenWerk-team!'

Verhaal, 25 mei 2020
Leestijd, 3 min.
Ook tijdens corona kunnen vluchtelingen in Nederland op VluchtelingenWerk rekenen. Teamleider Nadia Meijer vertelt hoe haar team van maatschappelijk begeleiders zich nu creatiever en flexibeler dan ooit inzet voor de 150 vluchtelingen in de regio Purmerend / Middenbeemster.
placeholder

Hulp op afstand

'Direct na het nieuws dat alle VluchtelingenWerk-locaties zouden sluiten, plakten we posters in alle talen op de deuren van ons kantoor. Daar stond op dat we vanaf dat moment onze dagelijkse spreekuren zouden gaan draaien via online Skype-gesprekken. Naast de spreekuren houden onze vrijwilligers ook individueel veel contact met hun cliënten: via videobellen, appen of mailen.

Cliënten sturen ons nu via WhatsApp foto’s door van hun brievenbus-post, die de tolk-vrijwilligers op afstand voor hun vertalen. Omdat een cursus "Omgaan met geld" niet door kon gaan, maakte een van mijn digitaal onderlegde vrijwilligers een videoles voor alle cursisten. En via beeldgesprekken helpen we cliënten met het online regelen van verzekeringen, om maar een paar voorbeelden te noemen. 

Ontzettend trots

'Ik ben – kortom – ontzettend trots op mijn team. Deze situatie vraagt veel van hen, maar iedereen is bijzonder creatief en flexibel in het onderhouden van contact met de vluchtelingen in onze gemeente. Zo wordt onze dienstverlening zoveel mogelijk voorgezet. Daarnaast hebben we een groepsapp opgericht voor onze 35 vrijwilligers, waarin we handige informatie delen voor onze cliënten en elkaar om advies kunnen vragen als dat nodig is.

Tolk-vrijwilligers zoals Gamila hebben in deze periode een sleutelpositie, zij zijn de lijm tussen alle vrijwilligers. De hele dag door krijgen zij vragen en appjes binnen, van zowel de cliënten als andere vrijwilligers. Toch zijn er ook cliënten die nu juist zelfredzamer worden. Nadat een van onze vrijwilligers in een video-gesprek op zijn eigen computer voordeed hoe je online een betaling doet, lukte het de cliënt daarna zelf.'

Intensief contact op afstand

'Twee weken geleden werd de baby van een alleenstaande Eritrese moeder met spoed opgenomen in het ziekenhuis. De prognose was slecht en de baby moest op verdenking van corona in isolatie. Normaal ga je dan als VluchtelingenWerk mee naar het ziekenhuis, de moeder spreekt ook nog niet zo goed Nederlands. Ik voelde me zo ontzettend machteloos. Toch hebben we uiteindelijk – samen met mijn vrijwilliger die Tigrinya spreekt – intensief contact weten te houden met zowel de moeder als het ziekenhuispersoneel. De moeder heeft het niet breed en reist iedere dag naar het academisch ziekenhuis in Amsterdam. Na wat telefoontjes naar de gemeente hebben we ook een reiskostenvergoeding voor haar kunnen regelen. Gelukkig kreeg ik zojuist een appje van de moeder dat haar baby vandaag naar huis mag.'

Vatbaar voor nepnieuws

'Deze weken nemen we ook veel zorgen en angsten weg. Veel vluchtelingen zijn de Nederlandse taal nog niet machtig, waardoor zij het nieuws minder goed volgen. Zo was er een paar weken geleden veel onrust onder Eritrese cliënten, omdat er op internet een bericht circuleerde dat helikopters straten zouden desinfecteren en alle ramen en deuren dicht moesten. Die berichten ontkrachten we direct, maar ik merk dat cliënten soms vatbaarder zijn voor nepnieuws omdat ze minder toegang hebben tot de juiste informatie.

Maar de grote betrokkenheid in mijn team is in ieder geval geweldig om te zien. Zelfs oud-vrijwilligers bellen mij nu op om hun hulp weer aan te bieden. Het saamhorigheidsgevoel tijdens deze crisis is groot.'