‘Niet kunnen werken voelt als falen’

Nizar vluchtte uit Syrië, maar komt oorspronkelijk uit Palestina. In Syrië werkte hij als werktuigbouwkundig ingenieur. ‘De eerste jaren bestond mijn werk voornamelijk uit het monteren, repareren en inspecteren van auto’s. Op het laatst was ik supervisor, dat vond ik geweldig. Ik had heel veel verantwoordelijkheden.’ 

Sinds eind 2023 is Nizar in Nederland, samen met zijn vrouw en twee kinderen. Ze verblijven in een azc en hebben geen idee voor hoelang nog, en of ze überhaupt in Nederland mogen blijven. ‘Wanneer we iets horen? Niemand die het weet.’ 

Nizar vervolgt: ‘Het lange wachten is zwaar. Ik solliciteer veel omdat ik graag wil werken, maar helaas word ik steeds afgewezen. Dan zeggen ze bijvoorbeeld dat m’n Nederlands niet goed genoeg is. Maar hoe kan ik de taal écht goed leren als ik vanuit het azc amper taallessen kan volgen, nergens mag werken en geen Nederlandse mensen ontmoet?!'

Het eindeloze wachten en niets doen maakt Nizar onzeker: ‘Als iemand me geen gedag zegt op straat, voel ik me slecht. Dan stel ik me voor dat diegene denkt: wat doet die man hier?!’  

Hij vertelt verder: ‘Ik was eens in een winkel, en de vrouw achter de kassa vroeg aan mij waar ik vandaan kwam en waarom ik niet wilde werken.’ Tranen springen in zijn ogen terwijl hij dat vertelt. ‘Dat is zo’n verkeerde aanname, dat vluchtelingen niet willen werken. Ik wil niets liever.’ 

Ondanks afwijzingen en vooroordelen, probeert Nizar hoopvol en positief te blijven. Hij blijft solliciteren - dag in, dag uit. En hij doet heel erg zijn best om Nederlands te leren. ‘Of ik mag blijven, weet ik nog niet. Maar ik wil er nu al alles aan doen om de beste Nederlandse burger te zijn.’