Rania (48): 'Mijn zoontjes maakten hier vrienden en hebben Nederland veel te bieden.'
Wensen veranderen
'"Wat wil je bereiken in Nederland?" Die vraag is mij de afgelopen vijf jaar vaak gesteld. Ik vertelde altijd dat ik weer wilde werken als advocaat, maar later kwam er een heel ander antwoord naar boven: een groot, fijn gezin voor mijn kinderen.'
Via een oproepje een oma
'In Syrië leef je met ooms, tantes en grootouders. Hier waren we alleen. Via een oproepje in de media vonden we een Nederlandse oma: oma Irma. Sinds drie jaar vult ze wat leegte op. Irma is er voor mijn kinderen, maar ook voor mij. Zij was de eerste die ik in vertrouwen nam over de problemen met mijn toenmalige echtgenoot.'
Trots op mijn jongens
'Dat ons huwelijk het niet zou redden, had ik wel verwacht. En dat het – ondanks mijn harde werk – niet lukte om mijn carrière weer op te bouwen, heb ik geaccepteerd. Maar wat ik vijf jaar geleden nooit had kunnen voorspellen, is hoe goed mijn jongens het doen. Zij maakten hier vrienden, halen mooie cijfers en hebben Nederland wél veel te bieden. Nederland is hún land. Natuurlijk heb ik verdriet om Syrië. Maar mij zal je niet zien klagen of huilen. Dat doe ik alleen. Of bij Irma.'
DIt artikel verscheen eerder in VluchtelingenWerk Magazine. Lees het magazine online >>
Steun vluchtelingen als Rania
Iedere vluchteling zoals Rania heeft een eigen verhaal. Met jouw steun geven we vluchtelingen de begeleiding die ze nodig hebben om hun toekomst in Nederland op te bouwen. Help daarom nu mee met een gift.