Vrijwilliger Ad: 'Als je iemand écht kan helpen, voelt dat enorm goed'

Verhaal, 25 november 2021
Leestijd, 4 min.
De Eritrese Ghere (27) voelt zich eenzaam en ontheemd wanneer hij taalcoach Ad (72) leert kennen. Maar door de begeleiding van Ad en zijn vrouw Nellie voelt Ghere zich al snel gekoesterd in hun gezin. Ad: 'Als je iemand écht kan helpen, voelt dat heel goed. "Wie één mens redt, redt de hele wereld".'
placeholder

 

 

placeholder

Apetrots

'Ghere heeft een fantastische week achter de rug', zegt Ad lachend. Uitnodigend kijkt hij zijn taalmaatje aan, naast hem aan de houten tuintafel. Ghere lacht verlegen en vertelt dat hij is geslaagd voor zijn rijexamen, een auto heeft gekocht én een nieuwe baan heeft. Ad is apetrots op zijn ijverige pupil die hij sinds drie jaar taalbegeleiding geeft.

Eenzaamheid

Ads vrouw Nelly, maatschappelijk werker bij VluchtelingenWerk, schuift bij hen aan met thee en stroopwafels. Ghere was een jaar in Nederland toen hij totaal in de put bij haar op het spreekuur kwam. Ghere herinnert zich dat moment nog goed: 'Ik moest zo huilen. Ik vond de taal moeilijk, had een schuld, voelde me alleen en miste mijn familie enorm.' Nelly vertelt Ad die avond over Gheres situatie. Ad kent de impact van eenzaamheid: 'In de puberteit kon ik door hartproblemen niet meekomen, ik weet nog hoe vreselijk eenzaam ik me toen voelde.' Hij besluit dat hij er als taalcoach nog best een taalmaatje bij kan hebben.

Ghere: 'Nederlands leren in de inburgeringsklas was moeilijk. Alle leerlingen kwamen uit Syrië en praatten door elkaar, ik kon de docent niet eens verstaan.' Ad moppert: 'Drie keer drie uur Nederlandse les per week, daar leer je toch geen taal mee.' Hij hanteert de methode uit zijn vroegere werk als docent aan dove jongeren. 'Je probeert te ontdekken wat iemand bezighoudt en daar bied je woorden bij aan. Dat doe ik bij Ghere ook. Het is veel interessanter dan standaardlesjes uit een boek. Ghere werkt heel hard, onthoudt alles en kent zelfs 't kofschip!". Ze lachen. Ghere kijkt ook veel Nederlandse televisie met ondertiteling. 'En als ik een woord niet ken, dan app ik Ad.'

placeholder
placeholder

Elektrische heggeschaar

Volgens Ad zou er veel meer geïnvesteerd moeten worden in deze jongeren: 'We moeten hen niet in hun eentje in een appartementje zetten en na een jaar de begeleiding stoppen.’ Ad en Ghere wandelen en fietsen veel en als Ad met de auto ergens heen moet, vraagt hij Ghere vaak mee. ‘Ghere heeft me tijdens die tochten veel verteld over de ontberingen die hij heeft moeten doorstaan sinds zijn vlucht. Zoals toen hij in Libië gevangen werd genomen en zijn familie losgeld moest betalen. Ik ben onder de indruk van zijn veerkracht en zijn positieve instelling, Ghere kijkt altijd vooruit.'

Nieuwe familie

Tastend naar het houten crucifix onder zijn shirt zegt Ghere: 'Ik ben nooit écht bang geweest, Maria brengt me altijd in veiligheid. Toen onze boot vol water liep en begon te zinken, bad ik tot haar en nét op tijd werden we gered door een andere boot.' Ad knikt: 'Als je ergens in gelooft en ervoor gaat, wordt het vaak gerealiseerd. Spiritueel word je dan geholpen. Dat geloof heeft Ghere ook.'

Gaandeweg krijgt Ghere een plekje in Ads gezin. 'Ghere heeft samen met mijn zoon de tuin helemaal aangepakt, alles eruit, nieuwe planten erin. Jij kent nu het woord elektrische heggenschaar, hè Ghere', plaagt Ad. 'En je weet ook wat er gebeurt als je met zo’n heggenschaar het snoer doorzaagt.' Dan laat Ad een filmpje zien waarin Ghere Nelly bedankt voor haar lieve steun en haar feliciteert met haar zeventigste verjaardag. 'Dat raakt mij', zegt Ad ontroerd. 'Als je iemand écht kan helpen, voelt dat heel goed. Door Ghere een thuis te geven, dragen Nelly en ik eraan bij dat de wereld een beetje beter wordt. "Wie één mens redt, redt de hele wereld".'

'Van nul naar honderd'

Ghere is heel blij met zijn nieuwe thuis. 'In Ad en Nelly heb ik mijn Nederlandse familie gevonden. Door hen is mijn leven van nul naar honderd gegaan. Ik dacht niet dat ik dat niveau kon bereiken. Mijn moeder was altijd nerveus omdat ik alleen was, maar nu ik bij Ad en Nelly ben, is ze eindelijk gerust.'

Vanuit het vertrouwen dat hij heeft opgebouwd bij Ad en Nelly wil Ghere graag meer Nederlanders leren kennen. Daarom voetbalt hij ieder weekend in een Nederlands én Eritrees team. Ook in zijn nieuwe baan hoopt hij nieuwe mensen te leren kennen. 'Daarnaast wil ik zelfstandig zijn, dat heb ik meegekregen van mijn moeder. Zij zegt altijd: "Je moet werken om trots te zijn op jezelf." Binnenkort start ik bij een technisch installatiebedrijf waar ik me verder zal ontwikkelen.' Ad heeft er alle vertrouwen in dat dat gaat lukken.

Samen bouwen we aan de toekomst

Dankzij de hulp van onze donateurs en vrijwilligers kunnen wij vluchtelingen helpen met het opbouwen van een nieuw bestaan in Nederland. Help jij ook mee met een gift, zodat vluchtelingen kunnen bouwen aan een leven in veiligheid?