‘Vrijwilligerswerk geeft me voldoening’

‘Opeens zat ik “vast” in Nederland. Een stressvolle tijd brak aan. Ik moest onderdak vinden, maar ik sprak alleen Oekraïens, geen woord Engels of Nederlands. De hele dag volgde ik het nieuws, depressief werd ik ervan.

Ik wist dat ik mezelf bezig moest houden, afleiding zoeken. Daarom ben ik anderen gaan helpen; eerst op opvanglocaties, later op de aanmeldlocatie van nieuwe vluchtelingen uit Oekraïne, de inmiddels gesloten “hub” midden in de stad. Mensen hadden zoveel vragen; ik kon helpen met het zoeken naar antwoorden, een luisterend oor bieden en later ook een beetje vertalen. Dat vrijwilligerswerk gaf me veel voldoening.

In Oekraïne had ik net een nieuwe baan als ICT-ingenieur, in Amsterdam werk ik in de horeca. Ik kan geweldige cocktails mixen. Door over koetjes en kalfjes te kletsen met gasten heb ik Engels leren spreken. In de kroeg denk ik even niet aan de oorlog.

Helaas is er de laatste tijd veel veranderd. Ik ben verhuisd naar een nieuwe opvanglocatie en heb ook weer een nieuwe kamergenoot. Alles is constant anders, maar ik probeer vooral vast te houden aan mezelf. Ik heb hard aan mezelf gewerkt en geleerd dat ik dicht bij mezelf moet blijven. Ik ben een Oekraïense, ik maak me constant zorgen. Mijn geboortestad is verwoest. Ik kan nooit meer terug, maar in mijn hart draag ik dat stukje thuis altijd mee.’