Wilma en Abdulrahim: Steun in donkere tijden
Drie opgemaakte bedjes
'Abdulrahim was de wanhoop nabij. Hij sliep nauwelijks meer en ik zag hem met de dag dunner worden,' vertelt Wilma. 'Omdat ik bang was dat hij depressief zou worden sprak ik iedere week met hem af. Zo zou hij in ieder geval weten dat hij er niet alleen voor stond – hoopte ik. Een hand op zijn schouder leggen: het was het enige wat ik hem kon bieden.
Twee jaar geleden en een maand na haar prepensioen sloot sociaal psychiatrisch verpleegkundige Wilma zich aan bij VluchtelingenWerk. Gewend aan een drukke, impactvolle baan miste ze al snel een gevoel van voldoening en nuttig zijn. Omdat ze zich altijd verbonden had gevoeld met vluchtelingen, solliciteerde ze op een vacature als maatschappelijk begeleider bij VluchtelingenWerk.
Wilma: 'Abdulrahim was een van mijn eerste cliënten. Toen ik hem leerde kennen had hij net zijn woning betrokken in Gouda. Hij was zó gelukkig en had al snel drie opgemaakte bedden klaarstaan voor zijn kinderen. Zijn gezinsherenigingsprocedure was gestart, niets stond hem nog in de weg. Totdat alle landen op slot gingen door corona.'
Afgrijselijke zorgen
In de maanden die volgden ging het steeds slechter met Abdulrahims gezin in Iraaks-Koerdistan. Zijn kinderen gingen niet langer naar school en om in leven te blijven verkocht zijn vrouw het weinige bezit dat ze hadden. Niet lang daarna verloren ze ook hun huis. 'Mijn hoop was volledig weggeslagen,' vertelt Abdulrahim. 'Ik kon het niet langer aanzien. Ik appte veel met Wilma, zij sleepte me er echt doorheen.'
Eind vorig jaar kwam zijn gezin eindelijk naar Nederland. Vanaf het vliegveld stuurt Abdulrahim een gelukzalig filmpje naar Wilma. 'Hello Goodbye was er niets bij,' lacht ze. Twee dagen later gaat ze bij hem thuis langs. 'Abdulrahim straalde van oor tot oor, plantte me op een stoel en stelde trots zijn vrouw en kinderen een voor een aan mij voor.'
Het gaat nu goed met de familie Alali. Alle gezinsleden gaan naar school of volgen taalonderwijs, Abdulrahim kwam weer een paar kilo's aan en vond onlangs een baan als kleermaker – zijn oude beroep. Nu hun leven op de rit is zit Wilma's begeleiding er bijna op. 'Ze hebben allemaal hun weg gevonden in Nederland en daarmee ben ik niet langer nodig. Zo hoort het ook te gaan. Maar het afscheid gaat me aan het hart, want wat hebben we samen toch ongelooflijk veel meegemaakt.'
Samen bouwen we aan de toekomst
Wil jij ook vrijwilliger worden bij VluchtelingenWerk?
De vrijwilligers van VluchtelingenWerk vormen het hart van onze organisatie. Vanaf het moment van hun aankomst totdat zij zelfstandig hun weg hebben gevonden in Nederland, staan onze 12.500 vrijwilligers voor vluchtelingen klaar. Word ook vrijwilliger en draag bij aan een nieuwe, veilige toekomst voor vluchtelingen!