Oma Ria en haar Syrische kleinkinderen

‘Ik ben al oma van zeven kleinkinderen, twee extra erbij maakt niets uit. “Ik moet éven naar oma Ria”, zeggen Hala en Lien om de zoveel dagen tegen hun ouders. Ze drinken hier bij ons een glaasje limonade, staan even met hun neus tegen het aquarium gedrukt en krijgen een knuffel. “Wat een geweldige meiden zijn jullie toch!”, zeg ik altijd. Nou, dan stralen ze aan alle kanten.'

'Ze mogen altijd komen: om te lachen én om te huilen'

'Twee jaar geleden kwam hun vader Mohamad een paar huizen verderop wonen. Mijn man en ik zeiden gedag en in Syrië geldt: kennismaken is mee-eten. Toen na een jaar zijn vrouw en dochters overkwamen, hadden we met hen ook direct een klik. De meiden én hun ouders weten dat ze altijd bij ons mogen komen; om te lachen, én om te huilen.'

De wens van een oma

'Geborgenheid heeft iedereen nodig, maar deze kinderen helemaal. Vooral Hala heeft verschrikkelijke dingen gezien. Samen met haar ouders en de school hebben we hulp voor haar gezocht. Eerst vond Hala dat maar niets. Ik zei: “Luister eens, lieverd. Oma wil dat jij een hele vrolijke meid wordt die veel lacht.” Nou, dat is ze geworden.'

Hala en Lien zijn niet de enige Syrische kinderen die een Nederlandse opa en oma hebben gevonden. Meer families vonden elkaar. Lees bijvoorbeeld ook de verhalen van kleindochter Sara, oma Irma en moeder Rawnaq.