Docent Sanne: 'Juist de overeenkomsten met vluchtelingen maakten indruk op mijn leerlingen'

Verhaal, 17 juni 2020
Leestijd, 2 min.
Op Wereldvluchtelingendag boden vluchtelingen in verschillende steden aan voorbijgangers een "bakkie" koffie. Zo ook in Den Haag, waar docent Sanne Houtzager (40) met vijfendertig techniekstudenten van Stre@m Opleidingen Schiedam rondliep. 'In één klap veranderde de gesprekken met vluchtelingen het wereldbeeld van mijn leerlingen.'
placeholder

'Die dag zouden mijn studenten en ik een debat bijwonen in de Tweede Kamer. We waren vroeg, dus we streken met zijn allen neer op een terrasje vlakbij het parlement.  Even  verderop deelden vluchtelingen kopjes koffie uit aan voorbijgangers. Ik pakte mijn kans en vroeg of ze even naar ons terras wilden komen voor een praatje met mijn leerlingen.'

Wij / zij denken

'Eén jaar geef ik les aan deze jonge techniekstudenten. Een jaar waarin ik sprak over het belang van open grenzen, over vluchtelingen die nooit uit vrije wil hun land verlaten. Maar veel van deze jongens zijn bang voor het onbekende, merk ik. Negatief nieuws zingt lang rond en ik hoor veel "wij-zij" geluiden in de klas.'

Dezelfde angsten en verlangens

'Op het terras gingen de vluchtelingen het gesprek aan, en binnen een kwartier zag ik hoe het het wereldbeeld van mijn studenten veranderde. Hier stonden jongeren met dezelfde dromen, angsten en verlangens als zij. Opeens kregen vluchtelingen een naam en een verhaal, werden verschillen weggevaagd en bestonden er alleen nog overeenkomsten.'

Heel gewoon hetzelfde

"Wat een lef moet je hebben," zei een van mijn studenten later, "om in gebrekkige taal zo spontaan contact met ons te leggen." Toch waren het heel gewone gesprekken. Over leuke series op Netflix, studies en de verschillen tussen een Syrische en Nederlandse opvoeding. Het ging niet over de oorlog en waarom vluchtelingen moeten vluchten. Misschien maar goed ook, veel Nederlandse jongeren zijn overprikkeld door heftige beelden. Het waren juist de overeenkomsten die de meeste indruk maakten.'

In één klap een andere visie op vluchtelingen

'De terrashouder vond het zó bijzonder wat er op zijn terras gebeurde, dat ik nagenoeg niets hoefde af te rekenen. Ook het bijgewoonde debat in de Tweede Kamer maakte veel minder indruk dan deze toevallige ontmoeting. Vijfendertig jongens die in één klap een andere visie hebben over vluchtelingen, dan is er toch iets moois bereikt. Het stemt me in ieder geval erg hoopvol voor de toekomst.'