Abdul (26) vertelt over de dag dat hij zijn ouders terugzag

Verhaal, 14 februari 2019
Leestijd, 2 min.
Jarenlang zorgde Abdul in zijn eentje voor zijn broertje, was hij zijn vader én moeder tegelijk. Tot de dag dat Abdul eindelijk zijn ouders terugzag op Schiphol. Abdul vertelt over die bijzondere dag en de zware periode die eraan vooraf ging.
placeholder

Emotionele ontlading

'Twee jaar lang droeg ik de zorg voor mijn minderjarige broertje, was ik zijn vader én zijn moeder. Het was moeilijk zonder mijn ouders. Abdullah is vijftien jaar en rebels. Op de dag dat we de brief van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND, red.) kregen, was hij wéér naar huis gestuurd door school. Ik baalde enorm en opende geïrriteerd de brief. Daarin stond dat de aanvraag voor gezinshereniging was goedgekeurd, onze ouders mochten snel naar Nederland komen. Mijn broertje en ik barstten in huilen uit.'

Een verwarrende tijd

'Jarenlang was mijn enige doel mijn familie in veiligheid brengen. En opeens waren ze daar, op Schiphol, kon ik mijn moeder weer vasthouden. Mijn missie was eindelijk volbracht. Die enorme ontlading zie je terug op deze foto. Nu mijn moeder er weer is, gaat het een stuk beter met mijn broertje. Die onvoorwaardelijke moederliefde kon ik hem niet bieden. Vreemd genoeg voel ik me nu wat verloren. Mijn grootste wens is vervuld, nu wordt het tijd om aan mezelf te werken. Maar wat wil ik? Wat ga ik doen in Nederland? Ik ben ontzettend opgelucht maar vind het ook een verwarrende tijd.'

Steun vluchtelingen als Abdul

Iedere vluchteling zoals Abdul heeft een eigen verhaal. Met jouw steun geven we vluchtelingen de begeleiding die ze nodig hebben om hun toekomst in Nederland op te bouwen. Help daarom nu mee met een gift.