Armen herenigd met 'zijn' vrijwilliger Ans van twintig jaar geleden: 'Kleine dingen krijgen grote betekenis'

Turbulente tijd

'Weet u nog, die dag in Phantasialand?' roept Armen. Hij is op bezoek bij 'mevrouw Ans' en samen halen ze herinneringen op aan die turbulente tijd na de aankomst van Armen en zijn gezin in Nederland. De trip naar het pretpark, de middagen in de bibliotheek en die keer dat Ans haar stem verhief bij de gemeente. Armen, zijn vrouw en drie kinderen wonen al bijna twintig jaar in Nederland, maar de tijd dat Ans het gezin begeleidde staat in hun geheugen gegrift. 'We waren verdrietig en wisten niet wat we hier konden verwachten', vertelt Armen. 'En toen was daar opeens mevrouw Ans, zij wees ons de weg.'

Kleine dingen

Ans vult aan: 'In die tijd waren er nog geen speciale vrijwilligers zoals taalcoaches of maatschappelijk begeleiders. Je hielp gewoon vluchtelingen.' Het gezin van Armen werd snel zelfstandig. Armen: 'Maar als er paniek was, om brieven bijvoorbeeld, belden we altijd naar mevrouw Ans. Dan zei ze "kom maar even zitten" en werd ik direct rustig. Het ging soms om kleine dingen, maar als je weinig hebt krijgen kleine dingen een grote betekenis. Niet alleen voor mijn vrouw en mij, maar ook voor de kinderen. Toen ze nog klein waren was één dag Phantasialand met mevrouw Ans genoeg om het hele jaar op te teren.'

Meer verhalen uit de reeks 'Door hen voelen we ons thuis in Nederland'

• Dankzij Bob kon Basil aan de slag: 'Wij hebben er een ideale collega bij'
• Ibrahim bedankt zijn buurman Fred: 'Nu zegt iedereen op het plein ons gedag'
• Mo in gesprek met donateur Marije: 'Huis en haard laat je niet zomaar achter'