Kindervakantieweken: 'Even los van het azc en de zorgen van mijn ouders'

Verhaal, 10 juni 2021
Leestijd, 2 min.
Haik Pogosian (27) groeide als kind op in een azc. Toen hij dertien jaar was ging hij voor het eerst op vakantie: mee met de Kindervakantieweken van VluchtelingenWerk. 'Die week was als een kleine ontsnapping. Even was ik los van het azc en de zorgen van mijn ouders.'
placeholder

De zee voor het eerst

'"Niet te diep hoor!", riepen onze begeleiders vanaf het strand. Maar wij moesten en zouden die dag zwemmen, hoe koud het ook was. Ik had nog nooit eerder de zee gezien, was dertien jaar oud en voor het eerst in mijn leven op vakantie.'

Een gespleten wereld

Hoewel ik als kind geen ander leven kende dan mijn leven in het azc, was ik me er al op jonge leeftijd van bewust van dat ik in een gespleten wereld opgroeide. Zo mochten vriendjes van school vaak niet bij mij komen spelen. Toch bracht het azc mij ook veel, want het leven was er hecht; het verbroedert als je met elkaar in hetzelfde, onzekere schuitje zit. Ik woonde er negen jaar en het besef dat ik in mijn jeugd ook veel gemist heb kwam pas later.'

Als een roes

De haven van Harlingen die naar vis rook, de tienerdisco en de waddenexcursie die wij – kinderen uit het azc – die week maakten: ik vond het allemaal even fantastisch. "In welk azc woon jij?" "Waar kom je vandaan?" Ook binnen deze groep schepte onze gedeelde achtergrond direct een band. Rond het kampvuur hadden we mooie gesprekken, we maakten fietstochten, raakten bevriend met de Nederlandse jongeren op de camping, zagen zeehonden en hadden leuke, volwassen begeleiders die jong genoeg waren om ons soms ook een beetje los te laten.'

Even los van het azc

'Op Vlieland leerde ik Nederland op een andere manier kennen, en dat alleen was voor mij ontzettend waardevol. Tijdens die vakantie realiseerde ik me dat Nederland veel diverser was dan alleen het uitgestrekte platteland rond de azc’s waar ik tot dan toe had gewoond. Ik vond het dan ook ongelofelijk jammer toen de week voorbij was. Ik had gepraat, gesjanst, gefeest, de zee gezien. Het was een kleine ontsnapping geweest, even was ik los van het azc en de zorgen van mijn ouders. Ik zat echt een stuk lekkerder in mijn vel toen ik terugkwam en was nieuwsgierig geworden naar de rest van Nederland. Maar bovenal had ik herinneringen gemaakt die ik nooit meer zal vergeten.'