Mohammed wacht al bijna twee jaar in een azc
We belden met een verslagen Mohammed. Een verslag van onze (Arabisch sprekende) collega:
'In het azc van Almere is het leven van Mohammed inmiddels volledig duister geworden. Het uitzichtloze wachten heeft het licht uit zijn leven getrokken. Hij heeft geen hoop meer. Zelfs onder de oorlog en tijdens zijn afschuwelijke vlucht had Mohammed nog hoop, nu is er niets meer. Mohammeds gedachten zijn continu bij zijn achtergebleven gezin. Bij zijn kinderen die nog altijd onder dreiging van ziekte en dood in een koude tent in Idlib lijden.'
'Door te vluchten ging Mohammed op zoek naar een veilige toekomst voor zijn kinderen. Maar door de uitzichtloze situatie en vertraging van de asielprocedure is die toekomst ver te zoeken. Het lange wachten voelt dodelijk aan, ook voor zijn vrouw en kinderen. Nu kan hij niets meer: niet zijn familie naar Nederland brengen en niet terugkeren. Door de brief van de IND verloor het wachten alle betekenis en lijkt zijn leven inmiddels op een leven in het vagevuur.'
VluchtelingenWerk sprak Mohammed al twee keer eerder:
- In januari 2020 spraken we Mohammed die op dat moment al negen maanden wacht: 'Het wachten is een nachtmerrie.'
- In mei 2020 spraken we Mohammed weer over het wachten in een azc tijdens een landelijke lockdown: 'Het coronavirus berooft mijn dromen en hoop.'
Steun vluchtelingen als Mohammed
Iedere vluchteling zoals Mohammed heeft een eigen verhaal. Met jouw steun geven we vluchtelingen de begeleiding die ze nodig hebben om hun toekomst in Nederland op te bouwen. Help daarom nu mee met een gift.