Parisa over haar 'speciale plek' in Nederland: Rotterdam

Fundering onderuit geschopt 

'Ik was een maand in Nederland en wilde niet naar buiten. Alles was ik kwijtgeraakt: mijn carrière, toekomstplannen en het ergste van alles: mijn ouders. Het was alsof mijn fundering onder mij vandaan was geschopt. "Ga toch even naar buiten," spoorde mijn man me aan. En terwijl ik door onbekende straten liep, besloot ik dat ik deze stad moest leren kennen als ik hier zou blijven. Die dag begon mijn liefde voor Rotterdam.' 

Nieuw rolmodel

'Al snel liet haar bewogen geschiedenis me niet meer los. Net als ik ging deze stad ooit kapot. Met een geschiedenisboek onder mijn arm liep ik langs alle belangrijke plekken uit de Tweede Wereldoorlog. En terwijl ik naar de oude foto’s keek, fluisterde ik dat ik opnieuw zou beginnen, net als zij. Rotterdam werd mijn rolmodel. Ja, ik heb heimwee naar mijn oude land, maar het gaat me lukken. Net zoals het háár ook gelukt is.'

Altijd voorwaarts

'Deze stad voedt me met haar kracht als ik verdrietig ben. Over mijn vader bijvoorbeeld, die alzheimer heeft. Mijn broers en zussen in Iran kent hij nog, maar als ik hem videobel moet ik uitleggen wie ik ben. Ik ben uit zijn geheugen gewist. Het troost me dat mijn ouders mij een paar jaar geleden bezocht hebben, dat ze mijn leven hier hebben gezien. Op een van die dagen liep ik met mijn vader over de Erasmusbrug, ons verwonderend over deze stad die altijd in beweging en vol leven is. Net zoals de Maas die door haar stroomt. Net zoals ik probeer te zijn. Rotterdam is mijn "powervrouw".'

• In de rubriek 'Mijn Plek' vertellen vluchtelingen over een speciale plek in Nederland, die na hun aankomst veel voor hun betekende.

• Dit verhaal verscheen eerder in VluchtelingenWerk Magazine. Lees ons blad online >>