Tesfamariam leeft al zes jaar gescheiden van zijn gezin

Verhaal, 9 juli 2021
Leestijd, 3 min.
Hoewel ze mensen zouden moeten beschermen en verder helpen, handelen overheidsinstanties steeds vaker vanuit wantrouwen. Door in lood gegoten termijnen, torenhoge bewijslast en strenge interpretatie van de regels verdwijnt de menselijke maat en worden vluchtelingen vermalen door het systeem. VluchtelingenWerk luidt de noodklok en bundelt schrijnende voorbeelden uit de praktijk. Deze keer: Ondanks een positieve DNA-test, mag Tesfamariams nog altijd niet herenigen met zijn gezin.
placeholder

Zes jaar gescheiden

Al bijna zes jaar wacht de Eritrese Tesfamariam op de gezinshereniging met zijn vrouw en kinderen. Uit pure wanhoop betaalde hij uiteindelijk zelf voor een DNA-test op de Nederlandse ambassade in Ethiopië. Ondanks dat de uitslag bevestigde dat zijn vrouw en hij beiden ouders zijn van hun kinderen, legde de IND de uitslag naast zich neer. 'Toen ik dat hoorde, ben ik gebroken.'

Geen vertrouwen meer

'Als ik mijn vrouw bel, hangt ze soms al na vijf minuten op. Ze vertrouwt mij niet meer. Heb ik misschien een andere vrouw in Nederland en wíl ik gewoon niet dat ze komt? Ik begrijp haar wantrouwen. Ik weet zelf niet eens hoe het komt dat we, na de positieve DNA-test, nog steeds niet samen mogen zijn. Hoe kan ik het dan aan haar uitleggen?'

Jaren gescheiden

'Zes jaar geleden kwam ik naar Nederland. Toen ik hier een veilige plek had gevonden, maakten mijn vrouw en dochter de gevaarlijke reis naar Ethiopië. Vanaf daar zouden ze naar Nederland kunnen komen. Nooit hadden we kunnen bedenken dat we na bijna zes jaar nog steeds gescheiden zouden zijn.'

Niet bestaande documenten

'De IND vraagt officiële identiteitspapieren van mijn vrouw, maar die heeft ze niet. Wel hebben we haar schoolpas, een registratiebewijs en een voedselkaart van UNHCR, een huwelijksakte en een doopakte van onze dochter laten zien. Toch gelooft de IND haar identiteit niet. Elk jaar krijg ik een nieuwe afwijzing.'

Dag en nacht zorgen

'Het leven zonder elkaar is zwaar. Mijn vrouw woont in de hoofdstad van Ethiopië, de wijk waar ze verblijft is niet veilig. Elk moment van de dag maak ik me zorgen om mijn gezin. Werken, studeren: ik heb er geen plek voor in mijn hoofd. Ik wil alleen bij hen zijn. Twee keer lukte het me om hen te bezoeken in Ethiopië. Die dagen voelde het even alsof we een gewoon gezin zijn.

DNA-onderzoek

'In een laatste poging om de IND te overtuigen, spaarde ik 1200 euro voor een DNA-test op de Nederlandse ambassade in Ethiopie. De test bewees dat mijn vrouw en ik allebei ouders zijn van onze kinderen:
even had ik hoop. Maar mijn droom mag niet uitkomen. Het heeft me geestelijk beschadigd. Mijn vrouw ook. "Mama slaapt niet meer", zegt mijn dochter als ik haar bel. Deze jarenlange spanning en onzekerheid maken onze liefde langzaam kapot.'

Verscheurde gezinnen

Hoe onlogisch het besluit van de IND ook klinkt, het is geen uitzondering. Met de positieve uitslag werd nog niet de identiteit van Tesfamariams vrouw vastgesteld, redeneert de IND. Ariane den Uyl, beleidsmedewerker van VluchtelingenWerk, vertelt: 'De IND vindt identiteitsvaststelling inmiddels belangrijker dan het recht op gezinshereniging. Hierdoor wordt gezinshereniging heel moeilijk voor vluchtelingen uit landen waar niet iedereen officiële identiteitsdocumenten heeft. Dat zie je terug in de cijfers. Acht op de tien gezinsherenigingsaanvragen van Turken, Syriërsen Jemenieten – goed gedocumenteerde landen waar de meeste mensen paspoorten en geboorteaktes hebben – wordt goedgekeurd. Maar bij meer dan de helft van de Eritreeërs wordt de aanvraag afgewezen. Zo blijven gezinnen die wel degelijk bij elkaar horen van elkaar gescheiden.'

 

 

Verstrikt in een web van wantrouwen

Tesfamariams verhaal en andere schrijnende voorbeelden van mensen die te lang niet gehoord of genegeerd zijn, lees je in ons rapport 'Web van wantrouwen'. Door de kinderopvangtoeslagaffaire krijgt het ontbreken van de menselijke maat bij overheidsinstanties meer aandacht. In ons rapport laten we zien dat de lessen die uit de toeslagenaffaire worden getrokken, ook gelden voor het asiel- en integratiebeleid.