'Mijn kinderen zouden opgroeien met vluchtelingen'
Mijn sociologieleraar op de kweekschool zei: 'Je kunt niet de ellende van heel de wereld op je nemen, maar als jij het doet in jouw eigen kring en andere mensen doen hetzelfde, dan zullen uiteindelijk alle kringetjes over de hele wereld elkaar raken.' Een mooie gedachte, vind je niet? Ik hoop dat mijn kringetje over de jaren een hoop andere kringen heeft geraakt.
Twee stoelen en een tafel in een oude school, zo begon eind jaren zeventig de afdeling Dordrecht van VluchtelingenWerk. Met vijf vrijwilligers waren we de begeleiders en het bestuur in één. Omdat ik van beroep onderwijzeres was, nam ik het taalonderwijs voor mijn rekening. Dat gebeurde gewoon bij mij thuis. Mijn kinderen zouden opgroeien met vluchtelingen over de vloer. Op onze gezinsvakanties naar Drenthe zaten mijn kinderen en hun vriendjes op de achterbank, samen met twee vluchtelingen.
Er was veel mogelijk in die eerste jaren. Iedere zomer organiseerden we sociaal-culturele reisjes; naar het Openluchtmuseum of een dagje naar Scheveningen. En met Sinterklaas trokken we met een gitaar langs de huizen van vluchtelingen, Sinterklaasliedjes zingen met de kinderen. Misschien vind je dat nu ontzettend truttig klinken, maar het kwam de integratie wél ten goede. Door de jaren heen werd VluchtelingenWerk steeds groter en professioneler.
Hoewel bijna iedereen positief tegenover de opvang van vluchtelingen stond, was er ook weerstand. Af en toe vonden we weleens een dreigbrief in de brievenbus. Net als nu waren er mensen die zich zorgen maakten over hun positie. Toch zijn het vaak maar een paar grote schreeuwers die de toon zetten.
Inmiddels heb ik de leeftijd bereikt waarop ik inzie hoe ingewikkeld het vluchtelingenvraagstuk is. Maar angst is een slechte raadgever. Het zou nooit onze opzet mogen zijn om vluchtelingen tegen te houden. Eén ding is me duidelijk geworden in de 27 jaar dat ik voor VluchtelingenWerk werkte: Als een vluchteling een steuntje in de rug krijgt, gaat het altijd een heel stuk beter met hem. Het is daarom geweldig dat jonge mensen als jij hun schaarse tijd vrijmaken en die hulp willen bieden.
Ik wens je een grote kring toe.
Lees hier de mooie brief die kersverse Elisabeth terugschreef aan Rina. 'Uit jouw brief klinkt een wereld waarin het idealisme hoogtij vierde. Mijn wens om maatschappelijk van belang te zijn heeft komt daar ook uit voort, hoewel ik het vermoeden heb dat vrijwilligerswerk anno 2019 vaker op pragmatisme gestoeld is.'
Ben je vrijwilliger, vluchteling of sympathisant en heb je ook een interessant verhaal? Laat het ons weten!