Trijneke Blom-Post (86): 'Toen ze mijn vader fusilleerden voelde ik niets'

Geblockte emoties

'Toen ze vertelden dat mijn vader gefusilleerd was, voelde ik niets. Ook na de bevrijding voelde ik geen enkele emotie. Het was alsof mijn gevoelens onbereikbaar waren geworden. Een afweermechanisme, weet ik nu.'

Verwantschap met vluchtelingen

'Het beklemmende gevoel van onveilig zijn is mij bekend, hetzelfde geldt voor vluchtelingen. Daarom voel ik me met hen verwant. Toch hoop ik dat vluchtelingen, net als ik, ook het liefdevolle gevoel kennen dat er in moeilijke tijden mensen voor je klaarstaan. Twee jaar leefde ik ondergedoken en gescheiden van mijn ouders, broers en zussen. Maar zelfs nadat ik tyfus had opgelopen, waren er mensen bereid om een ziek en besmettelijk kind op te nemen in hun gezin. Dat motiveerde mij om me in te zetten voor andere mensen.'

Armzalige samenleving

'De weerstand tegen vluchtelingen neemt toe, net als de tweedeling in de maatschappij. Maar als we mensen in nood niet langer een helpende hand toesteken, wordt het een heel armzalige samenleving. Ook daarom vertel ik mijn verhaal op scholen. Ik wil kinderen motiveren om bewuste keuzes te maken in het leven. Vrijheid is niet vanzelfsprekend, het bestaat alleen als we er met elkaar aan blijven werken.'

• Trijneke geeft zowel voor VluchtelingenWerk als het Landelijk Steunpunt Gastsprekers WO II-Heden voorlichting op scholen.

Twee generaties vluchtelingen: Trijneke en Wahab. Bekijk de film:

Doneer nu. Draag ook bij aan een veilige toekomst voor vluchtelingen

Oorlog laat diepe sporen achter, toen en nu. Net zoals bij vluchtelingen vandaag de dag. Door wat ze hebben meegemaakt, staan vluchtelingen nog altijd elke dag stil bij hun vrijheid. VluchtelingenWerk helpt vluchtelingen in Nederland om een toekomst in vrijheid op te bouwen. Jouw steun is daarbij onmisbaar. Help daarom nu mee met een gift.

Ja, ik steun vluchtelingen in Nederland >>