De slagboom van azc Beverwaard blijft definitief dicht

Er is afscheid genomen van een geweldig team, van stuk voor stuk geweldige medewerkers. VluchtelingenWerk Beverwaard in Rotterdam bestond uit een droomploeg die bergen werk verrichtte. ‘Ik ben zo trots op deze mensen’, vertelde teamleider Alex Groen telkens weer. En dat waren geen loze woorden, zo was telkens weer ook aan zijn glimmende ogen te zien.
Die spanning op zo’n azc, die wachtende, soms wanhopige mensen… De allesbehalve ideale woonomstandigheden in kille, grijze barakken. Op een tochtige, verlaten en vergeten, onherbergzame vlakte tussen de snelwegen, eindstation van de metro.
Beverwaard was geen plek om trots op te zijn. Maar als je als asielzoeker de pech had daar te worden geplaatst, dan had je stiekem toch ook geluk. Geluk met die liefdevolle medewerkers van VluchtelingenWerk.

Helden en heldinnen

Tot nu. Tot dit afscheid, waar natuurlijk een afscheidswoordje van teamleider Alex bij hoorde. ‘Jullie zijn mijn helden en heldinnen’, sprak hij. ‘Jullie zorgden er voor dat ik er elke dag opnieuw met frisse moed tegenaan wilde gaan.’
‘Met z’n allen liepen we al die jaren steeds weer dat extra metertje meer, gingen we door waar anderen misschien stopten. Ik ben er trots op dat we met die bereidheid alles altijd maar weer te blijven proberen, met elkaar vele stukjes puin mochten ruimen van de ellende uit vele uithoeken van deze wereld. Ik hoop dat we op een andere plek allemaal verder gaan met het zetten van die extra stapjes, opdat mensen weer dat stukje horizon kunnen gaan zien dat zij zo verdienen’, zo sprak de teamleider.

Puntje van kritiek

Een warm, dankbaar slotwoord. Maar met een puntje van kritiek. Het blijft raar dat een grote, internationale stad als Rotterdam nu geen opvang meer heeft, moppert de teamleider nog even. ‘En als dat geen grootschalige opvangplek kan zijn, organiseer dan een paar kleinschalige, kwalitatief goede centra. Opdat vluchtelingen die mogen blijven al een netwerk in deze stad hebben kunnen opbouwen, ze niet helemaal op 0 hoeven te beginnen. Hoe eerder zij woorden als de Kuip of de Coolsingel herkennen, des te eerder zullen ze integreren en meedoen.’

Na vijf jaar valt het team uit elkaar. Maar wat blijft zijn de herinneringen. En onze dankbaarheid en trots. Op zo’n geweldig team dat zoveel mensen zo liefdevol en deskundig heeft gesteund. Dank jullie wel!

(klik hier voor het prachtige filmpje, gemaakt door Nada Mohamed, die ooit als client op het azc woonde en er later als vrijwilliger van ons azc-team actief was)