Hans staat graag met zijn voeten in de klei

Hans is al ruim tien jaar vrijwilliger bij VluchtelingenWerk in Duiven. Voor heel wat statushouders in Duiven was hij het eerste aanspreekpunt als maatschappelijk begeleider. Hij maakte hun levens mee vanaf hun aankomst in de gemeente tot ze zich zelf konden redden.

Je bouwt een relatie op
Wie zelf wel eens verhuisd is, weet dat daar veel regelwerk bij komt kijken. Je kunt je misschien wel voorstellen dat er nog veel meer op je afkomt als je je in Nederland vestigt als vluchteling. Maatschappelijk begeleiders helpen daar bij. “Het is echt leuk vrijwilligerswerk hoor”, zegt hij meerdere malen in het interview, als het regelwerk of de bureaucratie ter sprake komt. “Natuurlijk moet je niet bang zijn om contact op te nemen met instanties of voor formulieren. Maar bovenal bouw je een relatie op. Je leert mensen goed kennen. In het begin hebben ze wel begeleiding nodig, maar samen werk je toe naar zelfredzaamheid.”

Je zelf kunnen redden
Die zelfredzaamheid komt ook steeds terug in het gesprek met Hans, voor hem is dat heel belangrijk. “Als de kinderen goed geland zijn op hun school, als de ouders werken en als het gezin een netwerk heeft in gemeente, dan ben ik echt tevreden. Ze hebben hun leven op de rit gekregen.  Dat lukt niet altijd, maar is wel altijd het streven. ”

Voeten in de klei
Hans koos bewust voor dit vrijwilligerswerk. “Voor mijn pensioen werkte ik aan de advieskant van de HR waarbij ik veel vergaderde. Ook was ik bezig met allerlei bestuurswerk. Ik zocht vrijwilligerswerk waarbij ik concreet met mensen bezig kan zijn, met mijn voeten in de klei. Het geeft me voldoende uitdaging om het al ruim tien jaar interessant te houden.”

Hoop
“Je doet het ergens voor”,  besluit hij. “ Want je kunt er vanuit gaan dat de statushouder die je spreekt een achtergrond heeft die niet prettig is. Ze hebben veel meegemaakt. Hier krijgen ze een nieuwe kans, hebben ze weer toekomst en hoop. ”