'Het is mijn droom een animatiefilm te maken'
Voordat hij naar Rotterdam kwam, woonde Foad met zijn vrouw in Friesland. Hoewel hij toen nog geen woord Nederlands sprak, produceerde hij een documentaire over Afghaanse kinderen in het AZC.
‘Zo veel verhalen in mijn hoofd’
Ik denk nooit na over wat ik niet kan doen, maar focus mij op wat ik wél kan doen. Als je actief bent en blijft doorzetten, komt er altijd een optie. Voorlopig is het mijn doel om de Nederlandse taal goed te beheersen. Vervolgens zou ik graag een studie volgen aan de Nederlandse Filmacademie, om uiteindelijk een leuke werkplek te vinden. Het is mijn droom een animatiefilm te maken. Ik heb zoveel verhalen in mijn hoofd, maar waar ik vandaan kom is het niet mogelijk om iets zomaar te publiceren als het niet in lijn ligt met de publieke opinie.’
Wat jouw vriend gelooft
‘Het is een aanzienlijke verandering om deel uit te maken van een maatschappij die bijna geen taboes kent. Het is in Afghanistan bijna onmogelijk kritisch te zijn over religie, maar hier kunnen mensen vrij over de verschillen tussen godsdiensten te praten. Ik vind dat dit de enige manier is om in vrede samen te leven, als je het niet erg vindt wat jouw vriend gelooft. ’
Er zijn natuurlijk ook culturele dingen waar je even aan moet wennen. ‘Toen ik voor het eerst uitgenodigd was bij een Nederlandse familie, zeiden ze onverwachts: “We gaan avondeten!” Ik dacht dat het een grapje was, omdat het nog niet eens zes uur was. Eerst leek het bijzonder, maar nu eten mijn familie en ik ook volgens de Nederlandse gebruiken, zelfs thuis!’
Het hele verhaal vertellen
‘Al jarenlang hebben Afghanen moeten vluchten naar Iran en Pakistan na de komst van de Taliban. Ze hebben daar ook geen ideaal leven, maar ze kunnen er in ieder geval in veiligheid leven. Deze landen kennen een groot aantal Afghaanse vluchtelingen, die daar nog steeds leven.
De enige manier om je minder vreemd in een land te voelen is door contact te maken met de plaatselijke bewoners. Ik denk dat het een voordeel kan zijn voor beide kanten. Ik kan bijvoorbeeld niet zo maar naar Irak reizen, maar met iemand uit Irak praten en hem naar zijn verhaal vragen voelt voor mij als een gratis reis daarheen. Ik vind dat we niet alleen naar mensen op TV en sociale media moeten kijken, maar ook naar de mensen om ons heen. De media kunnen het verhaal nooit zo reëel weergeven als de daadwerkelijke persoon.'
De rol van VluchtelingenWerk
'VluchtelingenWerk heeft mij in het begin heel erg geholpen met alle administratieve taken en contracten die allemaal in het Nederlands waren. Ik zou het ander heel moeilijk hebben gehad om mijn leven hier te beginnen. Er was een tijd dat ik elke week afspraken had bij VluchtelingenWerk over bijvoorbeeld verzekeringen, contracten, huur etc.
Op een dag kreeg ik een boete van de NS omdat ik een verkeerd kaartje had gekocht. Ik belde VluchtelingenWerk om te vragen of ze me konden helpen, maar ze reageerden met: Waarom probeer je het niet eens zelf? Eerst vond ik dat best raar, maar naderhand was ik dankbaar. Ik belde NS en vroeg naar een medewerker die Engels sprak, en uiteindelijk kon ik het probleem zelf oplossen. Soms raak je zo gewend aan het feit dat iets niet kan, dat je niet meer in je eigen vaardigheden vertrouwt. Nu doe ik alles zelf; verzekeringen voor mijn kind, administratie, alles.'