John begeleidt statushouders: ‘verspilling van talent, daar kan ik niet tegen.’
Wanneer vluchtelingen een verblijfsvergunning krijgen en uiteindelijk naar een eigen woning in de gemeente verhuizen, komt er ontzettend veel op hen af: verhuizen naar een onbekende plaats, snel de Nederlandse taal leren, een baan zoeken en de weg vinden in een doolhof van regelgeving. In Soest staat een fraai team aan vrijwilligers vluchtelingen bij in deze roerige periode. Zij helpen nieuwkomers bij hun integratie in de Nederlandse samenleving.
Praktische hulp is goud waard
Omar is maar wat blij met die hulp: ‘we begonnen bij nul. Contracten afsluiten, alle administratie en de kinderen inschrijven bij de opvang en op school. In Afghanistan moet je daarvoor naar alle kantoren toe. Hier gaat alles online. John helpt me daarbij. Via een tweede computerscherm kijk ik mee en vul ik waar mogelijk zelf dingen in. Ik heb al heel veel geleerd.’
Omar mag geen Engelssprekende dokter zijn
Omar werkte in zijn vaderland als chirurg en werkte onder andere in het ziekenhuis van Médicins Sans Frontières in Kunduz, dat in 2015 werd gebombardeerd. Na de terugtrekking van de VS uit Afghanistan moest hij met zijn gezin vluchten naar Nederland. Alhoewel hij zijn specialisatie destijds volledig in het Engels deed in een Italiaans ziekenhuis in Kabul, mag hij in die taal hier niet aan de slag. “Kom maar terug als je Nederlands spreekt op B1 niveau,” was het verhaal. Terwijl artsen die tijdelijk in Nederland werken wel gewoon in het Engels hun werk mogen doen. John baalt daarvan: ‘deze man kan heel veel doen in Nederland, maar loopt aan alle kanten tegen muren aan.
Niets beter voor integratie dan werk
‘Het is zo’n verspilling van talenten,’ gaat John verder. ‘Ik kan daar moeilijk tegen. Ook eerdere cliënten, iemand met een management ICT training en zelfs een elektricien, lukten het niet een goede baan te vinden. Terwijl in die branches toch werk genoeg is. Ze krijgen gewoon geen kans. Het is doodzonde. Zij zouden geld op kunnen leveren in plaats kosten.
Omar focust zich nu helemaal op het zo snel mogelijk leren van Nederlands. Deze zomer hoopt hij het B1 niveau te halen. In de tussentijd heeft Médicins Sans Frontières weer contact met hem gezocht. Helaas niet voor een medische functie: hij is gevraagd ambassadeur te worden voor de organisatie.
Dé droom: naar school mogen
Gevraagd naar de dromen voor de toekomst komt Omar direct uit bij zijn kinderen. ‘Het is mijn droom en die van mijn dochters dat zij straks naar het voortgezet onderwijs mogen. In Afghanistan zou dat met het huidige regime niet mogelijk zijn voor hen. Dat is eigenlijk mijn droom voor alle Afghaanse kinderen. Dat en dat ze mogen opgroeien in een goede omgeving waar ze zich vrij en veilig voelen.’
John heeft de toekomst ook helder. Meer reizen als straks zijn vrouw ook met pensioen is. Zijn werk voor VluchtelingenWerk wil hij voorzetten tot het niet meer gaat. John: ‘Na mijn pensioen doe ik alleen nog maar dingen die ik leuk vind, zei ik altijd. Daar ben ik nu mee bezig: dit is gewoon leuk werk. Ondanks soms de moeilijke kant, de verhalen van de mensen over wat ze allemaal meemaken. Hier heb ik het gevoel dat ik in ieder geval iets positiefs kan bijdragen.’
Bijdragen aan nieuwe toekomst is onbetaalbaar
Vluchtelingen zijn vaak halsoverkop vertrokken omdat hun leven in gevaar is, zonder een idee wat hun eindbestemming zal zijn. Vrijwilligers van VluchtelingenWerk begeleiden van aankomst naar toekomst. Op de opvanglocaties staan ze vluchtelingen bij, leggen ze uit hoe de asielprocedure verloopt en bieden ze een luisterend oor. En statushouders die verhuizen naar een eigen woning worden geholpen bij de integratie en bijvoorbeeld de taal.
Wil je net als John iets goeds doen met je vrije tijd of je stage zinvol invullen? Jouw bijdrage is onbetaalbaar.