Koningsdag, een dag voor openstaande deuren

Het was half vier in de middag en ik liep richting de Erasmusbrug terwijl de vraag van Rob mij bezighield. De regendruppels gleden als parels langs de glazen van mijn bril en de Noordelijke bries herinnerde mij dat de winter nog niet voorbij was. Ik stond achter mijn natte raam te kijken naar de stad, waar ik mij vanaf de eerste dag welkom voelde, als de enige Rotterdammer die nooit in Rotterdam heeft gewoond. De stad waar Spinoza's eendracht zich in werkelijkheid gevestigd heeft. Ik hoorde de bomen die de Coolsingel omhelzen. Ze fluisterden heel zacht dat de zon niet ver bij ons vandaan is. Echter, op dat moment was het weer niet de kwestie. Ik was gedwongen door de vraag van Rob, om op zoek te gaan naar een antwoord op de vraag: “Hoe heb je je eerste Koningsdag beleefd?” Koningsdag: de dag van de vlag, oranjebitter en oer-Hollandse gezelligheid.

Buurtbus

Alles is met één zin begonnen. “Meneer mag ik er bij de volgende uit?” Met een trillende stem en een hart dat 200 slagen per minuut klopte, ging ik in een buurtbus, in gesprek met de mensen die Descartes zo beschreef: ‘Iedereen is hier zo druk met de handel dat ik er mijn hele leven zou kunnen verblijven zonder opgemerkt te worden.

Optimistisch

Mijn eenzame nachten en de symfonie van stilte, waren duizenden kilometer ver de verzen van Hafez en het treurige en betoverende geluid van de kamancheh. De afstand was groot om elk nacht te bewandelen, op zoek naar een status, waarmee ik mij kan identificeren. Mijn normen en waarden waren in plaats van culturele of religieuze overtuigingen gebaseerd op beginselen zoals democratie, vrijheid, gelijkheid en solidariteit. Nederland, het land, dat ik had leren kennen, bood mij genoeg houvasten aan, die bijdragen aan de betrokkenheid binnen de gemeenschap. Dit vooruitgangsoptimisme had ik gefundeerd op de pilaren van een democratische rechtstaat: ‘’Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegensgodsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.’’ Daarom had ik geen reden om niet optimistisch te zijn.

De zon brak plotseling door, haar stralen vielen op de golven van de Maas en de meeuwen vlogen niet meer laag. Ik zat op een bank naast de rivier. De geur van de aarde na de pas gevallen regenbui en het geluid van de golven die tegen de rivierpromenade aankwamen, hebben mij gefascineerd en aan het denken gezet.

Wij-gevoel

Koningsdag is een dag voor openstaande deuren. Een fijne gelegenheid om met elkaar in gesprek te gaan. Hang de vlag buiten en neem het initiatief. Wees niet bang voor jouw trillende stem en een hart dat 200 slagen per minuut klopt. Wees niet bang voor mensen die alles wegens geweld en oorlog achter hebben moeten laten.
Koningsdag is een bijzondere mogelijkheid om een wij-gevoel te creëren in een periode waar onze verbondenheid onder druk staat door polarisatie en politieke versplintering. Ik kwam weer uit bij Spinoza: “De menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.”