Ahmed slaapt al een week buiten Ter Apel

Met twee vrienden zit hij tussen de geparkeerde auto’s op het gras naast het aanmeldcentrum, op deze hete dag geven alleen de bomen wat verkoeling. Tientallen mannen, vrouwen en kinderen staan met koffers en tassen bij de gesloten hekken voor de ingang.

'Het COA zegt dat ik niet naar binnen kan, het is vol,' vertelt Ahmed. 'Ik slaap nu al een week buiten en ben ziek van verkoudheid.' Hij wijst naar het grasveld verderop, waarboven tentdoeken zijn gespannen. Er zitten wat mensen op wegwerpdekens, de schoenen netjes ernaast.

Net als veel andere mensen rond Ter Apel stapt Ahmed niet in de bus voor een slaapplaats elders in het land. Hij vreest dat hij anders nooit aan de beurt komt om een asielverzoek te doen. Sommige wachtenden om hem heen zijn de afgelopen weken al vijftien keer in een bus naar een crisisnoodopvang gebracht na een vergeefse poging om geregistreerd te worden in Ter Apel. Anderen willen wel gebruik maken van de crisisplekken, maar door logistieke problemen was er soms geen bus om hen daarnaartoe te brengen.

'Het enige dat ik wil is dat mijn asielprocedure begint en die begint hier,' gaat Ahmed verder. 'Als ik naar een noodopvang ga, duurt dat nóg langer. Ik wil zo snel mogelijk mijn gezin hierheen kunnen halen. Mijn jongste is zes maanden, ik heb haar nog niet gezien. Het Libanese vluchtelingenkamp waar ze wonen is een gevaarlijke plek.' Ahmed heeft nauwelijks contact met hen: 'Mijn telefoon is door de Griekse politie afgepakt.’ Het formulier dat hij bij zich heeft bevestigt dat: 'Zonder bagage, telefoon of papieren.'

Ahmed: 'Ik begrijp niet hoe er wordt geselecteerd wie er wel of niet naar binnen mag. Sommige mensen, net als ik uit Syrië, mochten na drie dagen al naar binnen terwijl ik al veel langer wacht.' Op zijn onderbeen zijn littekens te zien van granaatscherven. Er zijn nieuwe, open wondjes bijgekomen. 'Wij lijden al tien jaar door de oorlog in Syrië. Op tv zag ik dat Nederlanders aardige mensen zijn die vluchtelingen helpen, maar dat heb ik nog niet meegemaakt. Ik had nooit verwacht dat ik hier zo zou worden behandeld.'

- Het verhaal van Ahmed werd afgelopen juli opgetekend -