De Oekraïense Vera woont nu in Purmerend: ‘Met mijn dochter geniet ik van fietstochten’

‘Twee keer moest ik opnieuw beginnen in mijn leven. In 2014, toen ik mijn geboortestad Loehansk verliet met mijn moeder en dochter. Die beslissing was moeilijk, maar de tanks van de separatisten en de explosies in mijn straat lieten me geen andere keuze. Nu woont er een Russische soldaat in mijn huis. Ik geloof niet dat ik ooit zal terugkeren. Het enige waarvoor ik nog zou teruggaan, is om het graf van mijn vader te bezoeken. Als de begraafplaats er nog is. 

Acht jaar lang bouwde ik mijn leven weer op in Kyiv. Ik won het vertrouwen van de mensen en werd een populaire trouwambtenaar. Maar in de lente van 2022 moest ik opnieuw vluchten. Nu woon ik in Purmerend, in een opvangcentrum voor Oekraïense vluchtelingen. Ik werk als huishoudelijke hulp voor ouderen en ben een vrijwillige tolk. Daarnaast help ik andere Oekraïners met hun documenten. 

Toch heb ik mijn passie, het sluiten van huwelijken, niet losgelaten. Ik heb al enkele Oekraïens- Nederlandse huwelijken geleid. Tegen Nederlanders zeg ik: “Ik ben Vera uit Oekraïne. Ik woon hier pas een paar jaar, maar ik doe mijn best om goed Nederlands te spreken.” Vooral onze traditie om “Horko!” te roepen, zodat het bruidspaar moet kussen, vinden ze geweldig. Eén bruidegom vond het zo leuk, dat hij het zelf begon te roepen! 

Als ik één favoriete plek in Nederland zou moeten noemen? Moeilijk te zeggen. In Loehansk hield ik van mijn huis, in Kyiv van de moerbeibomen. In Purmerend geniet ik samen met mijn dochter van fietstochten en ‘s zomers van wilde frambozen langs het fietspad naar Volendam. Ik ben dol op frambozen.’