Het Griekse VluchtelingenWerk

Een ingestorte economie, een overbelast asielstelsel en wegkijkende Europese leiders. Toch vindt Mariana Fragkou ondanks alles dat ze de meest opwindende baan ter wereld heeft. 'Hoewel ik het inmiddels meer als mijn levenstaak zie. Met ons team staan wij dag en nacht voor vluchtelingen klaar. Net zoals de Griekse bevolking, toen vluchtelingen vijf jaar geleden arriveerden op de eilanden. Met voedsel, kleding en zelfs hun huizen stond iedereen paraat om vluchtelingen een warm welkom te bieden. Het maakt me nog altijd trots. Maar nu, jaren later, zijn veel Grieken geruïneerd, moe en soms ronduit vijandig geworden. Ze zijn gefrustreerd over het gebrek aan steun vanuit Athene en de Europese Unie.'

Jarenlange impasse

In Griekenland wonen duizenden vluchtelingen onder de meest erbarmelijke omstandigheden. Met een klein team van 250 advocaten, tolken en maatschappelijk werkers probeert GCR met man en macht een verschil te maken voor vluchtelingen. De impasse rond de overvolle en mensonterende vluchtelingenkampen op de Griekse eilanden vereist een structurele oplossing op de lange termijn, verzucht ze. 'We kunnen dit veel beter, het gaat niet eens om zoveel mensen. Maar het ontbreekt onze overheid aan sterke leiders met een visie die langer duurt dan hun politieke zetel.'

Alarmerend verslechterd

Sinds corona is de situatie in de kampen alarmerend verslechterd, gaat Mariana verder. 'Tijdens de lockdown werd de bewegingsvrijheid van de bewoners sterk ingeperkt. Bijna niemand mocht naar buiten. Mensen waren ontzettend bang en hadden behoefte aan informatie. Door middel van videocalls gaven we voorlichting en op social media richtten we een speciale corona-helpdesk op. Daar stroomden al snel duizenden hulpvragen op binnen.' In augustus, tijdens het gesprek met Mariana, zijn de vluchtelingenkampen nog altijd gesloten. Vluchtelingen mogen de kampen niet verlaten van negen uur ’s ochtends tot vijf uur ‘s middags. Mariana: 'Na die tijd mogen honderd mensen naar buiten, wat in de praktijk betekent dat je één keer per twee weken het kamp kunt verlaten. Het is inhumaan.'

Als we Mariana na de verwoestende brand in Moria weer spreken, vertelt ze aangeslagen: 'Honderden gezinnen leven nu letterlijk op straat. De situatie is verschrikkelijk en voert me terug naar de hectische situatie van vijf jaar geleden.'

De werkzaamheden van de Greek Council for Refugees worden mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van de Nationale Postcode Loterij aan de internationale werkzaamheden van VluchtelingenWerk Nederland.