Klaar voor de komst van Oekraïense vluchtelingen

'Mensen bellen vanuit heel het land om hun hulp aan te bieden, vertelt Joyce. 'Ik opende vanmorgen mijn mail: overvol. Ze stellen van alles beschikbaar zoals hun huizen, speelgoed en kleding. Het is hartverwarmend. Het raakt me als iemand belt en een zolderkamertje beschikbaar wil stellen. Maar er zijn ook familieleden die in paniek opbellen en zeggen: "Ik heb hier gevluchte Oekraïense familieleden in huis, maar ik heb zelf een uitkering, wat moet ik doen?" Als de familie in Nederland het echt niet aan kan, adviseert Joyce hun familie naar Ter Apel te laten reizen en daar asiel aan te vragen. Particuliere opvang voor veel vluchtelingen is volgens Joyce ook niet wenselijk. ‘Dan verlies je het zicht op een grote groep mensen.'

Zowel in Ter Apel als elders in het land is het wachten op een duidelijke richtlijn vanuit de overheid. Het beleid staat onder druk en beweegt mee met de actuele ontwikkelingen. Een situatie waar Joyce en haar collega’s dagelijks mee dealen. Joyce: 'We staan klaar en zetten onze schouders eronder, maar horen binnenkort meer van de overheid. Er is nog geen beleid op deze nieuw ontstane situatie. Nu bied ik mensen vooral een luisterend oor, verwijs ze naar onze website 'for refugees' en stel ze op de hoogte over het Nederlandse asielbeleid.'

Joyce en haar team werken op Ter Apel helemaal vooraan in het asieltraject. In het zogeheten aanmeldcentrum geven zij voorlichting aan asielzoekers. Zo houden zij dagelijks spreekuur waar bewoners met al hun vragen terecht kunnen en wonen, samen met de asielzoeker, de asielgehoren van de IND bij.

Sinds een aantal weken neemt de rij mensen toe buiten aan de poort van Ter Apel, merkt Joyce. 'Ik zie dat er meer vluchtelingen komen. Het piept en kraakt al een hele tijd in de asielopvang, mensen slapen weer in noodpaviljoens. En daar komen de vluchtelingen uit Oekraïne nu nog bij. We houden ons hart vast, wat gaat er gebeuren met de opvang? De oorlog in Oekraïne speelt zich dicht bij huis af. Is dit stilte voor de storm of blijven de meeste Oekraïense vluchtelingen straks in Polen of elders in Europa? We weten het nog niet.'

Sinds de oorlog is uitgebroken in Oekraïne, zijn enkele tientallen vluchtelingen in Ter Apel aangekomen, waaronder kinderen. Net als andere vluchtelingen hopen ze een nieuw bestaan op te kunnen bouwen. En dat is waar Joyce het voor doet. 'Iedereen heeft zijn verhaal. Ik vind het mooi om daarnaar te kijken en voor het hoogst haalbare te gaan. En wanneer dat niet lukt, moet VluchtelingenWerk er ook zijn om realistische antwoorden te geven. Ik ben van de asielwereld gaan houden. Het is dankbaar werk, en prachtig als mensen een tweede kans krijgen.'