Yousuf (43) vertelt op scholen zijn vluchtverhaal
Enthousiasme in de ogen
'Het enthousiasme in de ogen van de kinderen, dat miste ik het meest tijdens de afgelopen lockdowns. Normaal vertel ik altijd in de klas over mijn vlucht uit Afghanistan. Door de coronamaatregelen kon dat lange tijd niet, maar ik ben ontzettend blij dat we toen ook digitaal voorlichting konden geven.'
Wij hadden alles
'Ik vind het belangrijk dat kinderen weten dat vluchtelingen hier niet zijn voor het weer of het eten, maar voor hun veiligheid. Dat wij in ons eigen land ook alles hadden – een baan, een auto, een huis – maar dat je daar niets aan hebt als je niet veilig bent. Ik leg de kinderen uit hoe fijn het is dat ze niet weten wat een bomaanslag is, maar dat mijn oudste dochter er eentje meemaakte op haar basisschool. Wat dat met mij als vader deed, kunnen kinderen in de klas in mijn ogen zien. Vanachter een scherm lukt dat niet.'
Niet weerhouden
'Toch zijn er ook veel dingen hetzelfde: kinderen luisteren ook online aandachtig en stellen vragen. En ook na een digitale voorlichting ben ik 's avonds verdrietig en heb ik moeite met slapen, omdat ik alles opnieuw beleef. Dat weerhoudt mij er niet van om mijn verhaal te vertellen. Dat zal ik altijd blijven doen. Digitaal én in het "echt".'
Steun vluchtelingen als Yousuf
Iedere vluchteling zoals Yousuf heeft een eigen verhaal. Met jouw steun geven we vluchtelingen de begeleiding die ze nodig hebben om hun toekomst in Nederland op te bouwen. Help daarom nu mee met een gift.