De Syrische Mohammad maakt zijn droom waar: huisarts worden

Verhaal, 1 februari 2021
Leestijd, 3 min.
Al op jonge leeftijd werd Mohammed (24) gedwongen Syrië en de schoolbanken te verlaten. Een jarenlange zoektocht naar een veilige haven volgde. Nu, twee jaar na zijn aankomst in Nederland, heeft hij zijn weg gevonden en jaagt zijn grote droom achterna: huisarts worden. 'Er zijn veel obstakels geweest, maar ik hield altijd mijn droom voor ogen en wilde daarvoor vechten. En dat doe ik nog steeds elke dag.'
placeholder

Vreselijke vlucht

De oorlog in Syrië stal de mooiste jaren van Mohammeds jeugd. Vanwege het werk van zijn vader, die officier in het Syrische leger was, vluchtte de familie eerst binnen Syrië naar verschillende plaatsen en uiteindelijk naar Turkije. Mohammed: 'Het was geen gemakkelijke keuze, we hadden een mooi leven in Syrië en de vlucht was vreselijk. In een oogwenk gingen we van levend naar dood. Maar het moest. Mijn vader wilde niet bijdragen aan het vermoorden van onschuldige mensen en wij steunden hem in deze keuze.'

Verborgen tranen

Ook in Turkije trok de familie van de een naar de andere verblijfplaats en probeerden daar in hun levensonderhoud te voorzien. Maar in de jaren die volgden bleek dat steeds onmogelijker. Ook Mohammed moest werken om zijn familie te ondersteunen en had dagelijks veel met racisme te maken. 'Op het werk riepen ze me niet op met Mohammed, maar 'Syrisch'. Ze vroegen me om terug te keren naar Syrië en daar te vechten. Meer dan eens kwam ik huilend thuis en verborg mijn tranen voor mijn familie. Hun leven was al zwaar genoeg. Het was heel moeilijk om te integreren in Turkije en ik zag hoe onze situatie voortdurend verslechterde.'

'Papa is mijn held'

Begin 2015 besloot Mohammeds vader dat het zo niet langer kon en vluchtte verder naar Europa. De dag van zijn vertrek staat tot op de dag van vandaag gegrift in Mohammed geheugen. 'Om deze reis te maken, verkocht mijn vader alles wat hij in Syrië bezat. Hij liet ons wat geld achter, deed zijn sandalen aan en vertrok. Hij had geen geld meer om schoenen te kopen. Ik wilde hem mijn schoenen geven, maar hij weigerde het. Ik maakte me erg zorgen over hem. Maar ik wist dat als we in Turkije zouden blijven, we van de honger zouden sterven. Dat hij deze reis moest maken omwille van mijn toekomst en die van mijn zussen. Papa is mijn held. Hij worstelde en leed zo veel om ons te redden.'

De schoolbanken in

Twee jaar na zijn vaders vertrek, arriveerden Mohammed en zijn familie door gezinshereniging in Nederland. Het gezin woont nu samen in het Noord-Brabantse Veghel.  Vanaf dat moment was het Mohammed duidelijk wat hij wilde doen: opnieuw de schoolbanken in om zijn droom om huisarts te worden te kunnen vervullen. 'In Nederland heeft iedereen het recht om zijn studie voort te zetten. Terwijl ik nog druk bezig was met het leren van de taal, pluisde ik daarom al mijn mogelijkheden uit. Ik nam contact op met verschillende universiteiten en concentreerde me op de voorbereidende jaren voor een studie. Beginnen vanaf nul is moeilijk maar niet onmogelijk. Even dacht ik dat het me nooit zou lukken, maar ik heb het gedaan.'

Vechten voor droom

Inmiddels is Mohammed klaar met zijn Academisch pre-bachelorjaar aan de universiteit in Tilburg die een speciaal programma voor nieuwkomers-studenten biedt. Hij verheugt zich zeer op volgende jaar, wanneer hij eindelijk met zijn studie geneeskunde aan de Vrije Universiteit Amsterdam kan beginnen. 'In Syrië grepen ze me uit mijn schoolstoel. In Turkije kon ik mijn studie en mijn droom niet volgen en in Nederland adviseerde iedereen mij om een MBO- studie te doen. Er zijn veel obstakels geweest, maar ik een droom en wilde ervoor vechten. En dat doe ik nog steeds elke dag.'

Tekst: Hazem Darwiesh