Dina (30): ‘De vrijheid die ik nu voel, is nieuw voor me’
‘Ik was aan de telefoon met een vriendin die tijdelijk in Mexico zat. Zij had vakantie en ik toevallig ook. Hoe leuk zou het zijn als ik je op kan zoeken? Vroeg ik haar. Toen drong het tot me door: dat kán gewoon. Want een paar maanden daarvoor had ik, na vijfentwintig jaar, de Nederlandse nationaliteit gekregen. Ik was vrij om te gaan waar ik wilde.’
Emotioneel moment
‘Het pasje met daarop “nationaliteit onbekend” heb ik niet meer nodig. Er ligt nu een paspoort in mijn dressoir en er zit een ID-kaart in mijn portemonnee. Ik weet wel dat ik maar één van de twee documenten hoef te hebben, maar ik dacht: nu kan het eindelijk, ik wil ze allebei. Toen ik ze voor het eerst in mijn handen had, werd ik emotioneel. Niet per se blij of verdrietig, maar ik stond stil bij hoe mijn leven was geweest en hoe het nu zou worden.’
Dit paspoort geeft me zekerheid en zelfvertrouwen. Nu doe ik wat ík wil.
‘De vrijheid die ik nu voel, is nieuw voor me. Ik voel het als ik op Schiphol mijn paspoort laat zien, maar ook in mijn dagelijks leven. Wat anderen van mij vinden, is opeens minder belangrijk voor me. Al die jaren deed ik wat er van mij verwacht werd en ik gaf de sociaal wenselijke antwoorden: alles om het goed te doen volgens mijn omgeving. Dit paspoort geeft me zekerheid en zelfvertrouwen. Nu doe ik wat ík wil.’
‘Zo ging ik minder dagen werken als leerkracht. Ik meldde me aan als vrijwilliger bij een crisisnoodopvanglocatie en begon met hardlopen, zang- en dansles. Ook startte ik als docent Social Work op de Hogeschool van Amsterdam. Eerst moest ik bij zo’n sollicitatie altijd uitleggen waarom er “nationaliteit onbekend” op mijn cv stond. Nu was mijn afkomst niet eens onderdeel van het gesprek. Eindelijk kan en durf ik nieuwe stappen te zetten.’
Verwerken
‘Naast alle leuke dingen, komt er nu ook pas ruimte om te verwerken. Ik heb bijna drie decennia lang in spanning geleefd. De verhuizingen als kind naar het zoveelste asielzoekerscentrum, de asielprocedures, het bureaucratische gevecht dat ik de afgelopen jaren voerde als “vreemdeling”, het zoeken naar mijn eigen identiteit. Dat gaat niet zomaar weg.’
Nu ik me zo veel sterker voel, kan ik tegenslag beter aan
‘De grote droom van mij, mijn broertjes en ouders is om mijn familie in China te bezoeken. Nu we allemaal een paspoort hebben, is dat in theorie mogelijk. Maar de politieke situatie in China is nu, mede door corona, te onrustig om die droom in vervulling te laten gaan. Het is een tegenslag, maar tegenslagen horen bij het leven. En nu ik me zo veel sterker voel, kan ik ze beter aan.’
Steun mensen als Dina
Iedere vluchteling heeft een eigen verhaal. Met jouw steun geven we vluchtelingen de begeleiding die ze nodig hebben om hun toekomst in Nederland op te bouwen. Help daarom nu mee met een gift.