Mohammed (29) vertelt over zijn uitzichtloze situatie

Onlangs verhuisde Mohammed naar asielzoekerscentrum (azc) Almere. Het was de derde keer binnen tien maanden dat hij een omgeving waar hij aan wende en waar hij vrienden maakte moest verlaten. Ondanks dat hij daar verdrietig om was, was hij ook blij met de sportfaciliteiten die zijn nieuwe azc bood. Een paar dagen later kondigde de regering de lock-down aan. Mohammed: 'Ik verloor de bibliotheek in mijn oude azc waar ik Nederlands leerde, maar kreeg in ruil daarvoor een sportschool en basketbal- en volleybalvelden. Ik hoopte hier dagelijks te sporten en wat afleiding te vinden, maar al snel was alles gesloten. Het leven werd helemaal stil.'

Corona-effect 

Mohammed verblijft in een bungalow met acht andere asielzoekers. Hij begrijpt de noodzaak van de isolatiemaatregelen, houdt zich aan de hygiënevoorschriften en let op zijn persoonlijke gezondheid. Maar toch hebben deze maatregelen een grote negatieve impact op zijn dagelijkse leven. 'Afstand houden is moeilijk in het azc. Ik ben doodbang om besmet te worden. Bovendien is alles wat ons kan helpen nu gesloten. De school, het kantoor van VluchtelingenWerk, de balie van het COA en het medische centrum. Alleen via de receptie kun je met iemand in contact komen. Het leven in een azc is al moeilijk, maar met corona erbij is het ronduit ellendig.'

Hopeloze situatie 

Hoewel Mohammed nu bijna een jaar in Nederland is, is zijn procedure bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) nog niet begonnen. Hij is bang dat hij door de IND is vergeten. 'Veel mensen om me heen zijn met hun procedure begonnen. Ik niet. Ik weet de reden niet. Het wachten is dodelijk voor mij en mijn gezin dat nog steeds in een tentje in Idlib woont. Ik wacht niet meer op iets van de IND, geen verblijfsvergunning of gezinshereniging. Ik heb geen dromen of hoop meer.'

Werkwens

Alles wat Mohammed nu wil, is de mogelijkheid te kunnen werken zodat hij de omstandigheden van zijn gezin in Idlib kan verbeteren. 'Dag en nacht denk ik aan mijn gezin en hun veiligheid. Door het coronavirus werd hun situatie nóg gevaarlijker. Een corona-uitbraak in het tentenkamp zou dodelijk zijn. Ik denk er niet langer aan om ze te ontmoeten, maar alleen om ze te beschermen. Als ik werk en ze wat geld kan sturen, hebben ze toegang tot gezonde voeding en medicijnen of kunnen ze naar een betere tent verhuizen. Dit zijn mijn kinderen!'

Hulpmiddel

Om zijn doel te bereiken en de loodzware druk van zijn angsten te verlichten, brengt Mohammed zijn dag door met het leren van de Nederlandse taal via internet. 'Wifi is hier erg slecht, maar het leren van de taal is het enige dat me later zal helpen om te zorgen dat mijn kinderen brood genoeg hebben.'

Dit interview met Mohammed vond plaats in mei 2020. In januari van dat jaar spraken we Mohammed al eerder: 'Het wachten is een nachtmerrie.'

December 2020: Ondanks de belofte van de IND om de achterstanden nog dit jaar weg te werken, kreeg een totaal verslagen Mohammed een brief dat het de overheid niet gaat lukken: 'Een leven in het vagevuur.'